KÜSKÜN BEGONVİL (8)

• 2 Haziran 2010 Çarşamba 07:05:41

Kemal hastanenin merdivenlerini üçer beşer zıplayarak çıktı. Zeynep’in ve biricik oğlunun

kaldıkları odanın kapısına gelince, birkaç saniye durdu. Derin bir nefes aldı. Kucağındaki

bir demet kırmızı gülü sol koluna alıp sağ eliyle hafifçe kapıyı tıklatarak içeriye süzüldü.

Güzeller güzeli Zeynep’i kucağındaki bebeği büyük bir ustalıkla emziriyordu. Kemal ‘in

geldiğini görünce yüzü aydınlandı:

-Kemal’cim, baksana şuna nasıl da iştahlı emiyor.

-Canım karıcım benim. Beni dünyanın en mutlu erkeği yaptın. Bu yüzden sana ne kadar

teşekkür etsem azdır. Bunlar senin için. Güzelliğinin yanında sönük kaldılar ama…

- Kemal! Sana ve böyle harika bir bebeğe sahip olduğum için asıl ben dünyanın en şanslı

kadınıyım.

Kemal karısını incitmekten korkarcasına eğildi dudaklarına küçük bir buse kondurdu.

-İyi misin bebeğim? Ağrın çok mu?

- Ameliyattan çıktığımda daha fenaydı. Şimdi biraz daha iyiyim. Ama n’olur beni

güldürecek bir şeyler anlatma. Henüz kahkaha atamıyorum. Yarına taburcu edecekmiş

Celal Bey. Akşama doğru birkaç adım atabilirsem tabi ki. Tansiyonum falan normal. Her

şey yolunda yani.

-Annenler nerde?

-Aşağıda kafeteryadalar. Ölecekti heyecandan ikisi de. Annem illa ben kalacağım başında

bu gece. Kemal gitsin dinlensin. Yarın gelir taburcu işlemlerini halleder birlikte eve gideriz

diyor.

-Tamam burada odada sizinle kalsın ama aşkım ben asla ayrılmam buradan otoparkta

arabanın içinde uyurum bu gece.

- Saçmalıyorsun ama. Gördün iyiyim git eve dinlen, sabah gelirsin.

-O-l-m-a-z dedim. Sizi burada yalnız bırakamam. Bir şeye ihtiyacınız olursa koşup

gelebileyim.

-Tamam tamam sen dediğini yaparsın. Aşkım uyudu Arda’mız. Beşiğine yatırır mısın?

- Gelsin bakalım babasının aslan oğlu. Ya Zeynep ne kadar minik bu böyle.

-Eee aşkım alemsin daha 4 saat önce dünyaya geldi.

DEVAM EDECEK