ANNEM’E MEKTUP

• 11 Eylül 2007 Salı 15:48:12

Canım anneciğim

Uzun zaman oldu gideli seni ne kadar özledim bilemezsin.Sen gideli neler oldu bir bilsen.Ben bıraktığın gibiyim yine saçlarım çok dolaşıyor,yine hep türkü dinliyorum,en çok da seninle dinlediğim türküleri dinliyorum.Kızacaksın ama sigara’da içiyorum.Hele o türküyü dinlerken daha da içime çekiyorum .
Oğlun büyüdü kocaman oldu.Asker şimdi şafak sayar oldu.Babama özenirde yüzüne traş köpüğü sürerdiye şimdi kendi traş oluyor.Arkadaşları oldu bir sürü.Yine üşüttüğünde burnu akıyor.Aynı eskisi gibi bir giydiğini bir daha giymiyor.Anlayacağın adam oldu pasaklı oğlun anne.Hani sen hep derdin ya bu ne zaman adam olacak diye oldu be anne oldu da yine asi yine söz dinlemiyor seni üzdüğü gibi benide üzüyor.
Küçük kızın onu görsen hiç tanıyamazsın.Senin bıraktığın o tombik, yaramaz,öndeki dişleri eksik olan kız şimdi kocaman oldu,beni bile geçti.
Yüzüne boyalar bile sürüyor artık.Hani sen hep bana derdin ya büyüyünce yüzüne boyalar sürme sen böylede çok güzelsin diye,bende tamam derdim. Bende ona söylüyorum ama o tamam demiyor anne.Yine geceleri yatarken üstünü açıyor,yine benimle beraber yatıyor.Hani karanlıktan korkardı da boynuma sarılırdı yatarken artık korkmuyor anne.Okula ben götürürdüm ya şimdi işe gidiyor hemde yalnız ve tek başına artık kaybolacağından evi bulamayacağından da korkmuyor.Bana abla diyor ama çoğu zaman ablammış gibi davranıyor.Yani anlayacağın onlar büyüdüler anne bense hala senin yokluğuna üzülüp ağlayan küçük kızın.
Sen bakma yazdıklarıma en büyükleri benim ama sanki en küçükleriyim.
Yine şimşek çaktığında çok korkuyorum yatağımdan korkarak kalkıp seni arıyorum odalarda bulamayıncada ağlıyorum anne.Bazı geceler seni özler,arar ağlarım saatlerce.
Niye gelmiyorsun anne bizi özlemedin mi?Yoksa gözden ırak olan gönülden de mi ırak oluyor?Yoksa yollar uzak da onun için mi gelmiyorsun?Bir akşam yine işten geliyormuş gibi gel elinde ekmeklerle söz bu sefer kapıyı açtığımda elinden ekmekler alıp hoş geldin anne diyeceğim.Gel de yine akşam yemeğinde sofrayı beraber kuralım,yemekten sonra çay içerken radyo’da o bizim sevdiğimiz türkülerimizi dinleyelim.Ben her akşam çay içiyorum ama sensiz tadı yok anne o türküleri bazen yine dinliyorum ama hep ağlıyorum,söyleyemiyorum.Anne ne olur gel bizi unuttun mu yoksa,insan kuzucuklarını nasıl unutur.Yoksa orda başka kuzucuklar mı buldun kendine,biz senin yerine kimseyi koyamıyoruz,senin gibi kimseyi sevemiyoruz anne.

Gel hadi anne,bu akşam gel.
Yollar uzak,mevsim kış olsada gel.
Ellerindeki ekmekler soğmadan gel.
Ne olur anne,bu hasret çekilmiyor dayanılmıyor yokluğuna.
Sana bunları yazarken üzülme ama ağlıyorum.
Gözlerimdeki yaşlar kurumadan gel.
Yine yağmur yağıyor,şimşekler çakmadan gel.
Hadi akşam gelemiyorsun,gelemiyorsun.
Kahvaltıya sobanın üstündeki ekmekler soğmadan gel.
O türkü çalıyor radyoda bitmeden gel.
Hasretin yaşarken öldürüyor,sensiz son nefesimi vermeden gel.
Kızma ama bir sigara yaktım,bitmeden gel.
Oğlun asker,teskere alıp yollara düşmeden gel.
Küçük kızın sabah çayını içip evden çıkmadan gel.
Yollarını gözlüyorum arayı çok uzattın,ne olur beni daha fazla üzmeden gel..

SENİ SEVEN KIZIN ÜLKÜ
30/11/1998

Sen gideli tam 2920 gün,70080 saat,4.204.800 saniye, olmuş ne kadar uzun değil mi?