'' Kuyrukları hiçbir engele takılmayan, küçük uçurtmalardık biz…

Oysa ben, kuyruğumu, yerde dikenli tellere, gökte ağaç dallarına, yahut elektrik tellerine kaptırmama telaşında, ne uçtuğumdan anlayacağım, ne yerde olduğumdan… ''

Sayın Erturan Elmas'ın da böyle bir stili vardır ; öykülerinde kahramanının yerine kendini koyar ve biz anılarını anlattığına inanırız.

Sayın Engindeniz de benzer bir şekilde ama kendi uslûbunca ve kendinden çok şeyler katarak, çok güzel bir öykü çıkarmış yine. Anne özlemini, sevgisini yine unutmamış. Yazarını bilmediğim bir yazıya rastlasam ve o anne özlemini görsem, Sayın Engindeniz aklıma gelir.

'' Gökyüzüne başımı kaldırıp, akşam rüzgarının etkisiyle, uçarmışçasına bir tarafa doğru sürüklenen bulutları görünce, aklıma annem geldi. O an ben de, o bulutlarla beraber anneme gitmek istedim sanırım. ''

Sayın Engindeniz ; ben anneme geldim. Sizi de >Allah kavuştursun.

Aynurcuğum bugün o kadar çok acı olaylar yaşadık ki... Senin yazın da üzerine tuzu, biberi oldu...Umarım sadece bir kurgudur...

Anlaşılması kolay, çok güzel bir yazıydı.Herşey yerli yerinde...

Yüreğine sağlık...Sevgilerimle

Yazı nasıl okunuyor, okuyucu ne anlıyor önemli olan budur..

Anı, kurgu olması hiç fark etmez..

Bu yazınız çok başarılı..

Anlatım, diyaloglar berrak ve okuyucuyu yormuyor..

Tebriklerimle Aynur hanım..

Canım yazılarını özlemişim. Hoşgeldin. Tebrikler ve sevgilerimle

o kadar üzgünüm ki bu gün, sanki gördüğüm ve göreceğim hiç bir şey zihnime girmiyor benim.

bir yerde şehirlerimiz bir yerde Mavi marmarada Gazze için verdiğimiz şehitlerimiz var...

Allahım dileseymişti ve bizler insanların hayatlarını kendi iradedmizle çizebilseymişiz...

tıpkı bir kitaba sığdırılan bir roman gibi....dünya bu kadar kirli olabilirmiydi bilmemki ne dersiniz?

Aynur hanım 10+10 ile saygı ve dua bırakıp ayrılıyorum sayfadan...

aynur hanım ne diyeceğimi bilemiyorum. tek kelimeyle harika. felsefesi, psikolojisi, sosyolojisi her şeyi tam. kahramanla birlikte yaşadık herşeyi. "orda bir köy var uzakta" ifadesi anılarıma götüdü beni. zamanında bu başlıkla bir yazı yazmıştım günaydın gazetesine. yayınlanmıştı. epey bir miktar da para ödülü kazanmıştım.
refikayla karşılaşana kadar ki bölümü anılarınızın doğal kurgusu sandım ben de. refikadan sonrasında öykü kurgusu olduğunu düşündüm. "kaşağı" yı çağrıştırdı bana refika'nın ölümü ve kahramanın kendini olanlardan sorumlu tutması..

sonsuz tebrikler bugün bize böylesine güzel bir yazı okuttuğunuz için...

Başından sonuna kadar severek ve ilgi ile okudum. Çocukluğun en güzel yılları, köy ortamı, arkadaşlık, ölüm bir çok duyguyu birarada yaşattınız. Etkilenmemek mümkün değildi.. Tebrik ederim. Sevgilerimle...

Başarılı bir deneme, iyi ki yorum kısmına yazdığınız açıklamayı okudum, yoksa çok üzülecektim,
sevgilerimle.

Bir biyoloji dergisinde okuduğum yazıları aklıma getirmişti bu durum: Bir gül çiçeği tohumu, ana vatanından başka bir yere dikilirse eğer, farklı renklerde ve farklı biçimlerde çiçek açabilirdi. Annem ve babam, bu coğrafyanın tohumları olduğu halde, ihraç oldukları memlekette farklılaşmışlardı…

aYNUR HANIM,YAZINI OKUDUM DA ÇOCUKLUĞUM AKLIMA GELDİ.oKULLAR TATİL OLDUĞUNDA SOLUĞU KÖYDE ALIRDIM.

DOLU DOLU YAZMIŞSNIZ.SİZİ OKUMAK İNSANA BAMBAŞKA BİR MUTLULUK VERİYOR.

" DEVAM EDECEK "OLMASI DA DAHA BİR GÜZEL...


USTA KALEM-ESTETİKLİLİĞİ FAZLA EDEBİ AĞIRLIKLI BİR ÇOCUKLUK ANISI...

TEBRİKLER...

SELAM SAYGI VE SEVGİLERİM SONSUZ...

...Tamamen kurgudur....Sonra yanılıp da arkadaşlar benim için üzülmesin,kıyamam..

Acıklı bir çocukluk anısı. Ben bu tür anılara çok üzülüyorum. Benim çocukluk arkadaşımda ölmüştü. Aylarca rüyalarıma girmişti.
Senin de çok üzüldüğünü tahmin edebiliyorum. Anı acı olsa da, yazı gayet muntazam yazılmış kutlarım.
Sevgilerimle...