BİR ÜVEYİK ÖTÜYORDU

• 27 Mayıs 2010 Perşembe 18:24:24

Tozlu yol,ekin tarlaları arasında,düe bir çizgi gibi uzanıyordu.
başaklar henüz yeşil,gelincikler al al’dı.Bir üzeyik ötüyordu ötede.Murat elindeki tahta bavulu bıraktı,kocaman bir taşı kaptığı gibi,fırlattı üstüne.
_ Gavurun guşu,deminden beri,cıyak -cıyak nedeyecekse de de gurtul bari.Hırsını yenememişti,karşısında kendini dinliyen biri varmış gibi ,yüksek sesle konuşuyordu :
_ guşlardan bilem ırahatlık galmadı, bu dibi delik dünyada.
Bir süre daha yürüdü,hava pek sıcakta sayılmazdı ama,ağzının içi elinin tersi gibi kuruydu.
Tükürmek istedi ,bir kaç su zerreciğinden başka bir şey çıkmdı.Dilini ,hırsla üst damağına yapıştırdı durakladı ortalıkta ses seda yoktu,buna emindi ama ,bu defa da kafasının içinde ötüyordu o üveyik kuşu.
Bulunduğu yerden Çamlıtepe görünüyordu.Geçen güz ,kendisini oraya kadar getirmiş,
_ Haydi uğurola"görelim seni, umarız çavuş Murat olarak dönersin "demişlerdi.Bu günkü gibi anımsıyordu,Güllü’ uzakta Bir tepenin üzerinden ell salıyordu Murat’ına...Uğurlama
kafilesi uazaklaştıkça ,Güllü de gittikçe küçülldü ...küçüldü ve kayboldu...
Çavuş Murat olarak dönüyordu işte,delik çarıkları yoktu ayaklarında,üstelik gıcır...gıcır seste çıkarıyordu postalları.Asker giysileri de yeni-yepyeniydi,iki de bir kollarını hafiçe içe bükerek,kırmızı çavuş rütbelerine bakıyor ,ama sevinip-kıvnamıyordu
Adımlarını hızlandırdı,uzun bacakları,onu köyüne götürürüyordu..
Kafasının içi karma -karışıktı,kışlasına kaydı birden düncesi :
Talimhane "eğitim alanı" yeşil bir halı idi sanki.On dakika istirahat "mola" verillmişti
Astsubay Zeki mektupları dağıtııyordu.Murat,biraz ötede,çimenlerin üzerine sırtüstü
uzanmış ,gök’ü seyrediyordu.Kara-kara bulutlar, savaşa hazırlanan birlikler gibi,oradan
oraya koşuşturuyorlardı.
Murat Karayiğit diye seslendi astsubayı, Burdayım diye fırlayıverdi birden, nanluyu terkeden bir delişek gibi.Yerine döndü -
ğünde ,soluk-soluğaydı,nefesi daralıyordu.