KÜSKÜN BEGONVİL (1)

• 27 Mayıs 2010 Perşembe 15:25:38

Yatak odasının penceresinden sızan güneş, Zeynep’in gözlerini aralamasına neden olmuştu…

Offf diyerek elleriyle gözlerini ovaladı…

Birkaç gündür sabahları uyanmakta güçlük çekiyordu. Vücudu bir kaya kütlesi gibi ağırlaşmıştı sanki…

Yavaşça yatağında doğruldu, başucundaki saate baktı, dokuza geliyordu…

Haziran ayında olmalarına rağmen havada hoş bir serinlik vardı. İnsanın içini gıdıklayan

meltem, denizin iyot kokusunu da beraberinde getiriyor ve yüzünü yalıyordu Zeynep’in.

Kocası henüz gelmemişti.’’ Bu gün Salı’’ dedi kendi kendine… Semt pazarı , işi yoğun

olmalı… Gece gündüz çalışıyordu Kemal. Direksiyonda uyumamak için çoğu zaman

baldırındaki tüyleri yolduğunu söylemişti karısına.

Çalışmam lazım diyordu, evimiz için, bizim için,

Oğlumuz için.

Büyük bir aşkla, severek evlenmişlerdi. Dillere destan masal gibi bir düğünden sonra

aşkları her gün biraz daha büyüyerek ilk meyvesini vermişti. Arda, minik oğulları.

Evliliklerinin üzerinden geçen beş yıl ne aşklarından ne de heyecanlarından bir şey

eksiltmemişti.

Tek eksikleri bir evdi. Zeynep tüm hünerlerini ortaya döküp şahane bir plan çizmişti. Her

şey tam istediği gibiydi yeni evinde; mutfağı. Odaları. geniş ve ferah salonu, banyoları ve

illaki bahçe. En sevdiği çiçekleri ekmişti oraya. Sardunyaların hemen hemen bütün

renklerini, begonvilleri, papatyaları, gülleri…Öpe okşaya hergün sabırla suluyordu

çiçeklerini, solmasınlar durmadan açsınlar yeşil kalsınlar diye. Doğal olarak eşe dosta

borçlanmışlardı. Bir an önce tamamlayıp kiradan kurtulmak istiyorlardı. İstedikleri oldu

kısa sürede inşaatı tamamlayıp hayallerindeki yuvalarına kavuştular...İkisi de tüm

güçleriyle çalışıp borçlarını kapatmak için uğraşıyorlardı.

Bu düşüncelerle yataktan kalktı Zeynep, usulca oğlunun odasına girdi.

‘’Tatlım benim ne de güzel uyuyor,’’ diye düşündü. Yavaşça eğildi, alnına sıcacık bir buse

koydu Arda’sının. Birazdan uyanırdı Arda, ‘’ anne sütttt! ‘’diye bağırarak.

Aynı sessizlikle çıktı oğlunun odasından. Banyoya girdi, duş almadan kendine

gelemeyecekti anlaşıldı. Vücudunu ılık suyun kollarına bıraktı. Gevşediğini, çözüldüğünü

hissetti. Saatlerce kalabilirdi burada, suyun altında.

Ama duyduğu ses acele etmesi gerektiğini hatırlattı ona:

-Anneee! Süt istiyorum!

DEVAM EDECEK