2_BENİM ANILARIM

• 27 Mayıs 2010 Perşembe 14:51:48

yıl 1971 ensonunda korktuğumuz başımıza gelmişti birgün uyuyordum birsesler bağırmalar duyarak uyandım gözlerimi oğuşturarak ne olduğuna bakıyordum bizim evde sanki cenaze varmış gibiydi aman allahım kim öldü diye düşündüm koşarak anneciğimin yanına gittim annemin yüzüne baktımki okadar solmuştuki ölü rengini almıştı çok üzgündü bir köşede öylece oturuyordu yanına gittim ne oldu anneciğim neden bağırıyolar kim kavga ediyor yoksa birimi öldü dedim dedim anneciğime evet kızım biri öldü benim için baban öldü demişti çok şaşırdım gerçek sandım nerde babam dedim bilmiyom dedi sevgilisi sabaha karşı bohçasını alıp babana geldi ve ikiside kaçtılar dağlarda olabilirler dedi okadar zor konuşuyorduki canın sağ olsun anneciğim sen varsınya bize yeter bizi sakın bırakma diyip anneme sıkıca sarıldım aradan zaman geçti mahkemeler oldu aileler şikayetten vazgeçti herşey yoluna girdi iki anneylen birlikte yaşamaya başlamıştık babam genç karısını kıskanmaktan bana zor günler yaşatıyordu gün yüzü göstermedi mahalleye bile yollamıyordu arkadaşlarım oyun oynarken toplantı yaparken ben uzaktan seyrediyordum çok sert adamdı bakışından bile korkuyordum zaten korkaklığım çocukluğumdan başladı yıllar geçti 1975 yılında karşı köye orta okul açıldı kız kardeşimle üç yaş vardı aramızda o sene okula yazılacaktı bende okumayı çok istiyordum ufak tefektim pek fark edilmezdi küçük görünüyordum yaşımı göstermiyordum bir gün cesaretimi toplayıp babama dedimki babacım bende okula gitmek istiyorum benide kardeşimle beraber okulayaz dedim babam şöyle bir baktı ve dediki benseni başka okula yazacam bende başka okul istemiyorum düz okul istiyorum dedim sandımki biçki dikiş nakışa verecek babam seni hayat okuluna verecem dedi ben o okulu istemiyorum dedim duymadığım bir okuldu 15 ime girmemiştim daha çocuktum ben ne anlarım hayat okulundan ama çabalarım boşa gitti sonunda eşim olan adama verdiler beni ozaman cehenneme attılar ne çocukluğumu nede geç kızlığımı yaşattılar hayat okulu evlilikmiş elimden birşey gelmedi anneciğimde birşey diyemedi ve beni evlendirdiler ben çocuktum eşimi sevmek istedim ama o istemedi elinin tersiylen hep itti zehir gibi diliylen zehirledi sevgisiz soğuk bir insanla yaşamak cehennemdende beter bence ben bu dünyada cehennemi yaşadım çocuğum olanakadar hep rüyalarımda talebe oldum okulu okumayı çok seviyorum inşallah okumak istiyen çocuklarını okuturlar bu günlük bukadar hoşça kalın saygılar