Yeni Gün Yeni Umut

• 10 Eylül 2007 Pazartesi 19:56:07

merhaba üniversite mat. öğrencisiyim ama edebiyata da büyük bir ilgim var.internette gezinirken bu siteyi buldum ve ben de kendi yazdığım bi yazıyı sizlerle paylaşmak istedim umarım beğenirsiniz.:)

yeni gün...yeni umut...

Sigaram yine bitmiş ben farkına bile varmadan…düşüncelerdeyim…ellerim daha bir yorgun dizlerimse daha bir mecalsiz…sessiz odamda kulağıma gelen tek ses kolumdaki saatten gelen ve her saniyede bir tekrar eden ritmik melodiden başkası değil..saatime bakıyorum da hep aynı düzen… ince çubuklar dolaşıp yine başladıkları yere geldiklerinde yeni bir tur başlıyor…o bitince bir yenisi…bu durgunlukta algıladığım tek hareketlilik bu…bende öyleyim galiba bir noktadan başlıyorum dönüyor dolaşıyor ve bir yere geldiğimde geldiğim yerin başladığım yer olduğunu fark ediyorum…ne acı…aslında bir amacı olan ama yolun sonunda yine amaçsız bir başlangıca başlayan ben…karmaşık düşünceler içindeyim akıp giden saatlerde …odamda adeta ölüm sessizliği…hiç kıpırdama yok…insanın yaşarken ölmesi bu olmalı diyorum kendi kendime…insan yaşarken ölür mü ki?evet galiba ölüyormuş…sadece nefes almak yaşamak demek olmasa gerek…hayli zaman geçiyor…havanın soğukluğundan olsa gerek bedenimdeki üşüme hissiyle irkiliyorum…bu sefer yalnız değilim…dışarıda esen soğuk rüzgarın uğultusu eşlik ediyor bana…bir sigara daha yakıyorum ve derin bir nefes…ve bir nefes daha…bir zaman sonra gözümde bulunduğu yerden kurtulmak için can atan bir damla yaş olduğunu fark ediyorum…ama tutuyorum kendimi…kapatıyorum gözlerimi hapsediyorum onu karanlığın içine…kapatınca gözlerimi bu sefer de sen geliyorsun karşıma…uzanıyorum ulaşamıyorum… bunun dayanılmaz ızdırabını yaşıyorum en derinden…dayanamıyorum artık açıyorum gözlerimi sessiz odamın bağrında… ben ve sigaramın tellenen dumanı beraber…az sonra o ince duman bile yükselip uzaklaşıyor benden rüzgarın sesi de artık yok…ben yine yalnız yine çaresiz… ümitsiz…tutmuyorum bu sefer kendimi ağlıyorum sessiz sessiz.…alıyor gözyaşım içimdeki ateşi serinletiyor tüm bedenimi… iliklerime kadar hissediyorum bu serinliği…siliyorum gözlerimi,derin bir iç çekiş ve ardından toparlanıyorum …ayağa kalkıp tam penceremin önünde dışarısını seyrediyorum…kayıp giden bir yıldız…bir dilek tutsam gerçekleşir mi ki…hiç zannetmiyorum…dileklerin gerçekleşmesi yıldızlara kaldıysa artık diyerek amaçsız bir gülümsemeyle sadece seyrediyorum ışığı tamamen sönene dek…yaşadığım olaylar karşısında çok güçlü olamadığım düşüncesi düşüyor aklıma o anda… hatta güçlü olmayı bırak bayağı güçsüz…bu düşünce meşgul ederken zihnimi masada duran sigaramdan son bir nefes daha çekiyorum…ve şimdi düşünüyorum ben gerçekten bu kadar güçsüz müyüm diye…geçmiş günler geliyor aklıma… yaşadıklarım… hayır bu kadar güçsüz olamam ben, bu kadar çaresiz…nelerin üstesinden gelmedi ki koca yaralarla kaplı bu yürek…bitmez dediğim özlemler,hüzünler nasıl da gün gelince hiç yaşanmamışçasına bitivermişti…çoğuna dayanılmaz gelecek acılara katlanmamış mıydım..kapanmaz dediğim yaralarım nasıl da gün gelince kabuk bağlamıştı… zaman değil miydi sabır değil miydi hepsinin ilacı…evet zaman ve sabır…buna da ilaç olacaklar ve bununda üstesinden geleceğim bir gün elbet…geçmişim,yaşadıklarım teselli oluyor bana rahatlıyorum, masanın yanı başında duran sandalyeye bırakıyorum kendimi usulca …teselli bulmanın huzuruyla dışarıya bakıyorum şimdi…bir savaş var dışarıda tarafları ise karanlık ve ışık …fazla sürmüyor… az önce hiç dağılmayacakmış gibi görünen zifiri karanlık açıyor bağrını güneşin ilk ışıklarına… ışık galip geliyor bu savaştan ortalık şimdi alaca karanlık…güneş gösteriyor sıcak yüzünü … usul usul yükseliyor…ortalık git gide daha bir aydınlık oluyor ve an geliyor siyahtan eser yok artık her yer ışıl ışıl...dolduruyor şimdi ışık odamı ısındırıyor bedenimi…ışığın güzelliği sarıyor her yeri…mutlu olduğumu hissediyorum hem artık yalnız da değilim bahçedeki ağaçlar da var artık…hiçbir şey olmasa ne yazar ki diyorum… artık güneş var beni çepeçevre kucaklayan sıcak ışıklarıyla… karanlık çoktan kayboldu… artık yeni bir gün…yeni bir başlangıç… yeni umutlar demek…bana yaşamak düşer…her anı doyasıya…

16.01.2007
07:12