NEFES.

• 26 Mayıs 2010 Çarşamba 14:26:43

Merhaba dostlar..! Yaklaşık üç yıl aradan sonra tekrar kalemi aldım elime.Beni buna iten sebeb ise; yine bir mayıs gününde sıcak bir havada hem de Fatih Sultan Mehmet in İSTANBULU fethinin arefesinde orada olmaktı.Sultanın huzurunda güvercinlerin nağmeleriyle hiç beklenmedik bir arkadaşla oradaydım. Evet her zaman gizliden gizliye yüreğimi açtığım, Rabbime sığındığım ve sevdiğim şehrin koynunda için için ağladığım yerlerden birinde olmaktı bana yıllar sonra kalemi elime aldıran.Beklenmedik arkadaşıma gelince; sıcaktı ve ben güneşten biraz daha faydalanmak için bir kanepeye oturdum .87 yaşında olduğunu konuşurken öğrendiğim amcayı farketmiştim.Onu rahatsız etmemek için köşeye yavaşca oturdum. Bir süre sessizce etrafı dinledim amcada sessizce otururuyordu.Merak ediyordum her zaman ki gibi yanına oturduğum insanı, helede böylesine yılları arkasında bırakmış olduğu her halinden belli olan bir insanla konuşmak için bir istek uyanmıştı içimde.Bir süre sonra namaz kılıyor musun evladım dedi amca bir anda tüm varlığımla ona doğru yöneldim.Kılıyorum amca dedim bazen kaldığı oluyor ama kılıyorum.Kalanları da mutlaka kaza et dedi.Namazını kıl, yalan söyleme, bir de haram lokma yeme cennet bize deyiverdi. İçimde açan binlerce çiçeği, yedivereni görebilseydi keşke. Günahkar olsak ta büyük günahları işlemedikçe bu ümmeti yakmayacak mevla çünkü hiçbir şeyin ve ya hiç bir kimsenin adını yazmadı yanına söze dikkat et evladım lailahe illallah muhammedürrasülullah.Adını adıyla birlikte tüm müminlere söyletiyor o bizi yakar mı? Bu nasıl bir güven ve teslimiyyetti.Her zaman bunu bende kendime söylerdim ama 87 yaşında adını bile bilmediğim bir amca Fatih camiiin de sıcak bir mayıs gününde ilan etmişti işte.O bize herşeyden yakın ve merhametlilerin en merhametlisi.O bizi yakmaz.İçimde bir sevinçle birlikte birde telaş başlamıştı.Bizler bu lutfa mazhar olacak ne yapmış olabiliriz diye veyahutta bunu kaybetmemek uğruna ne verebiliriz hayatlarımızdan?Sevgilisinin ümmeti olmak ne şerefti.VE belkide onun hürmetine hepimiz cehennemden azad olacaktık.Zamanım çok olmadığından kalkmak zorundaydım aslında bu sohbete devam etmek çok isterdim.Gitmem lazım dedim, bana dönerek herşey nefes kızım dedi kalbinde, ruhun da nefes o bittiği an herşey bitecek nefesini hayır sözler için kullan ve ömrünü hayırla tamamla muhteşem bir duaydı bu allah a emanet ol amca dedim ve son sözleri kulağımda çınlayarak ayrıldım oradan. Nefes evet ne kadar büyük bir hazineydi bizim için yiyorsak, içiyorsak,görüyorsak,her ne yapıyorsak nefes sayesindeydi evet ya herşey bir hu dan ibaretti. o BİRDİ ve bir olan bize bir hayat bahşediyordu. Bizi kendi halimize de asla bırakmıyordu.Her nefeste adını anmaya mecbur olduğumuz o yüceler yücesi ben varım beni tanı ey insanoğlu diye tecelli ediyordu her zerrede. Bugün 87 yaşında bir amca da dün miskin bir kedi de yarın bilmem hangi sebeble kendini bize hissettirecek ve ben sana şah damarından daha yakınınm ey kulum sen kime yakınsın diye ferman edecek?Kime, kimlere yakınız kime uzak kaldık bilmem ki? içine düştüğümüz bu manevi boşluk bu açlık hangi uzaklığın acı sonu bilmem ki; neden ve nasıl bu kadar uzak kaldık ruhlarımızın galu belada hep bir ağızdan evet sen bizim rabbimizssin dediğine?Bilmem hangi sebeb bizi kalplerimizin gerçek sahibinden başkasına meylettirdi?Elde kaldı DUA duanız olmasa ne ehemmiyetiniz vardı diyen, ve tüm unutmuşluklara tüm umutsuzluklara sonsuz bir kapı açan ve bizden bir adım atmamızı bekleyen yüce mevlaya koşmak için neyi bekliyoruz?Yoksa Fatih camiinde ki amcanın sözünü ettiği nefes bir daha bu kadar zaman tanımayabilir.Bilmiyoruz çünki bizi ne zaman terkedeceğini.Şimdi nefesi hala bedeninde olan herkese sesleniyorum. Yarın nefes alıp almayacağımızı bilmiyoruz.Hatta bir saniye sonrasını bile bilmiyoruz.O halde adını adının yanında zikretitği o muhteşem fermanı tekrar edelim LAİLAHE İLLALLAH MUHAMMEDÜRRASÜLULLAH.