kainatın aşkı

• 24 Mayıs 2010 Pazartesi 16:54:17

aşk yeryüzü ve gökkupbenin arasındaki mesafedir
bazen gök kupbe çıldırır fırtınalar koparır şimşekler çakar
yeryüzünde toprak ana gökyüzüne bakar çaresiz
yağarsan üzerime ılımlı verim olurum yeşilliğe dolarım
yağarsan hışımla bataklık olur dibe vurarım
gök yüzü seslenir toprak anaya sen hani bensiz kaynaktın
hani rüzgarıma uyup oynaktın güneşimle gizliden bakışırsın
oysa bilmez o bakışlara yakışımsın kurur gövden çatlar
taşa dönüşür lavlarınla patlarsın
toprak ana seslenir hey dur bakalım orada sen onlarsız ne sanırsın kendini
tepeden bakar ıslatırsın fendimi yıldızlara eş olmuşsun koynunda gezdirip geceye çiçek olmuşsun
kimedir bu inadın banamı yoksa şavkı vuran ayamı
onlardı birbirine yakışan sen gerince bağrını uzakdan bakışan
kimedir mağrur bakışın kimedir can yakışın
gök kubbe ben olmasam hepiniz bir hiçsiniz ozonu delsem gümbürtüdesiniz
toprak ana yeşilliğim dengeyi hep tuttu geceleri karbondioksiti sundu iste senle eşit yanlarım gündüzedir oksijen salgılarım
güneş seslenir vır vır da vır edip durarsınız sanki biz yokuz da karalarsınız
ısımı alınca üzerinizden donup donup kapımı çalarsınız
rüzgar seslenir hey biz neciyiz burada esmesem tohumlar uçarmı adalara kainat borçlu bu sırlara ayrı kuruntu yapmayın buralara
yağmur der ben de sendenim rüzgar bunlar aşkdan sapıtmış yollar herkesin var bir görevi yeterki hakdan ayrılmasın yollar
insanoğluna kılınmış hizmetler şükretmeyip hırla tamahı bekler dengeler hep birlik yolu ele ele olmalı peygamber kolu destek ile bütünüz aşkda kainat gibi sır dolu