Ağaçlarda bulunan yaprakların, havadaki kirletici maddeleri yakalayan mini filtreleri vardır. Yaprakların üzerinde gözle görülemeyecek kadar küçük binlerce gözenek ve tüy bulunur. Yapraklardaki bu gözenekler, tanecikler halindeki havayı kirleten maddeleri tutup, sindirilmek üzere bitkinin diğer kısımlarına gönderirler. Yağmur yağdığında bu maddeler suyla toprağa karışırlar. Yaprakların üzerinde bulunan bu madde, sadece bir film kalınlığındadır; ancak dünya üzerinde bulunan yaprak sayısı düşünülürse, yaprakların tuttuğu kir miktarının azımsanmayacak miktarlarda olduğu görülür.

Mesela 100 yaşındaki bir kayın ağacının yaklaşık olarak 500 bin tane yaprağı mevcuttur. Yaprakların tutuğu kir miktarı çok ciddi boyutlardadır. Bir dönüm arazide bulunan çam ağaçları yaklaşık 2.5 ton, çınar ağaçları ise yaklaşık olarak 3.5ton kirletici maddeyi tutabilirler. Yaprak tarafından tutulan bu kirletici maddeler, ilk yağmurlarla beraber toprağa geri dönerler.

Bir yerleşim bölgesine 2 km uzakta bulunan bir ormanın havasında, yerleşim yerinin havasına oranla %70 daha az toz parçacıkları görülmüştür. Ağaçlar, yapraksız oldukları kış aylarında dahi havadaki tozları % 60 oranında filtre ederler. Ağaçlar, sahip oldukları yaprak ağırlıklarının 5–10 katına kadar tozu tutabilirler. Bu nedenle de ağaçların yoğun olduğu bölgelerdeki bakteri oranı, ağaçsız bölgelerdeki bakteri oranına göre oldukça düşüktür.

Yaprakların sahip oldukları bu özellik elbette büyük bir mucizedir. Yeşil bitkilerdeki bu olağanüstü sistemler, Âlemlerin Rabbi olan Allah’ın eşsiz yaratma sanatının delillerindendir.