Kendimden İnerken..

• 23 Mayıs 2010 Pazar 23:53:33

Seni bir türlü aklımdan atamadığımı farkettiğim anlardaki pişmanlık ve utancımı sigara bağımlısı bir çocuğun
annesinden saklı ilan ettiği ,ciğerlerinin ateşli tütünlü bayramlarına benzetirim maziye baktığımda.
Raydan çıkmış duygularımın post değişikliğine gittiği apaçık ortada olduğu halde kendimi boşluğuna hapsettiğim
rutin saatlerin mazisidir artık dramatik günahlarım.
Benzetme yeteneğim seni yaşanınca anlaşılacak bir şeye benzetebiliyor ancak.Problem çocuk keloğlan
ve evde tek başına yedi cücelerin masallarıma dahil olduğu sıralar sen ya şirin olurdun ya da aslı. Bende masalın
en gereksiz en yersiz ve en anlamlı repliklerini söyleyen en anlaşılmaz kahramanı olurdum.
Ana baba özleminin en buruk anında ateş kokusu gibi deniz manazarası gibi körüklerdin duygularımı.Buradan
sevdiklerime selam gönderiyorum yapmacıklıklarından kurtulup ve burdan tek sevdiğime selam gönderiyorum diyebilen
delikanlı kişiliklerin prosedürlerine uygun kurallarla yönetiyordum hayatımı.Közün uzayıp yerçekimine yenildiği
gibi duygularımda büyüyüp satırlarına karıştığı hayırsever defterimin bağışlanmış çocuklarından olurdum gölbaşında
duman altında.Gözlerimin titrek sesine ve sestellerimden akan gözyaşlarına aldırmadan kapısız penceresiz köylerde
brutalciler davulcular yada harici bir çobanı arardı gözlerim seni anmaya yalama halüsinasyon mekanizmama yardımcı
donuk bakışlarım için.Pes ederek direndiğim anlardaki karamsar bir polyannacının keyifsiz bir anında oynayan
keyifli bir oyunun son perdesinde görebildiğim son karesiydin rollerden rol beğendiğim bir zamanda hikayelerimde
günlük yazılarımda sohbetlerimde.Hece ölçüsünün kalbimide ciğersiz bıraktığı acımasız yalanların yegane sebebiyken
aldattığı acemi yaralı ve bir o kadarda efkarlı bir köy delikanlısını andırıp ve sonunada noktayı hoyratça koyduğu
hikayelerimin en asi şehirlisiydin köyümde.Fondoten sürülmüş bir zencinin beyazlaşabildiği kadar karamsarlıktan
kurtuluyordum dostlarımla ,Zenci yine zenciliğini yapıyordu güneş fondoteni acımasızca eritiyor ve beni
karamsarlığımla başbaşa bırakıyordu kahkahalarla.

Saki