BABAMA MEKTUPLAR- 15-

• 23 Mayıs 2010 Pazar 13:57:11

Merhaba babacığım çok uzun bir aradan sonra tekrar geldim yanıbaşına seninle baba kız dertleşelim gerçek hayatta hiç tatmadığım bu duyguyu bu şekilde bir nevi tatmış oluyorum canım babacığım..
Artık annemi de senin yıllar evvel gittiğin yere uğurladık..İnanması öyle zor ki babacığım ilk zamanlarda bunu asla kabullenemedim..Onu ellerimle yıkayıp defnine tanık olmama rağmen inanmıyordum ve aylarca her çalan kapıya o geldi diye koştum..Özellikle sabah erken vakitte çalan kapılara öyle bir heyecan ile koşardım ki...tabi ne yazık ki gelen o değildi ve asla da olmayacaktı..Yıllar geçer yaralar iyileşmez ama buz tutar kanayan bir kalp vardır artık geride ve onu bir nevi deep freeze atmışız gibi gelir.Kapı her açıldığında Babacığım artık hayatta hakikaten yapayanlız kalmıştım..Senin yokluğunda baba dediğim ,baba bildiğim o kişi artık hiç arayıp sormuyordu beni ..Hatta ve hatta sokakta karşılaşınca karşı kaldırıma geçtiğine bile tanık oldum..Akıl sınırlarımı zorlayan şu babacığım bir insan evinde yetiştirdiği bir evcil hayvanın bile arkasından onu arar da bir insan nasıl bu kadar gaddar ve vicdandan yoksun olabilir ki.bunu hiç aklım almaz oldu..
Gerçi artık bende onu görmeyi istemiyorum.Artık çevremdeki sahte yüzlerden bıktım ve gerçek hayat ile yüzleştim..
Geçmişe ve bu güne bakınca elimde koskoca bir hiçten başka birşey olmadığını gördüm..Ne sevdiğim,saygı duyduğum bir eş,ne yuva kısaca hiç birşey ve bomboş acılarla sevgisiz geçen bir ömür..
İnsanın dünyalar dolusu hazineleri de olsa hiç birisi mutlu bir yuvanın yerini asla tutamazmış bunu çok geç anladım ve artık bu dostlar pazarda görsün misali evliliği bitirmeye kesin karar verdim..
Bir sabah oğlumun sesi ile uyandım ..Anne babam seni telefona çağırıyor dedi ve kalkıp gittim..Bana telefonda erkek gibi kalk ve kimseye birşey anlatmadan adliyeye gel karşılıklı anlaşmalı dilekçe verip boşanacağız dedi..Hemen gittim tabi ki Allahım diyordum nihayet ondan geç de olsa kurtulacağım..Birlikte dilekçemizi yazdırıp işleme koydurduk ve görevli memur bize saat 13 ,30 da gelin bu işi bitirelim demesine rağmen beni oradan alarak dükkana götürdü.Ben gitmek istemedim bir saat zaman var buralarda oyalanalım dedim lakin dinletemedim.Sanaydieki kendi dükkanına götürdükten sonra kardeşlerimi arayıp oraya gelmelerini istedi.Hayatta en nefret ettiğim şey bizler aklı başında insanlar olarak kararlarımızı kendimiz verecek durumda iken neden böylesine işe yaramaz kişiler gelir ve seyrederlerdi bunu hazmedememiştim çünkü yıllardır hep aynı muamelelere maruz kalmıştım..Bunlar benim ondan daha fazla nefret etmeme neden oluyordu .O gün adliyeye gidemedik tabi ikindi vaktine kadar beni dükkanda tuttu çıkamadım..Bir kez daha umutlarım yarıda kalmıştı.
Bir iki gün geçmişti bir öğle üzeri telefonum çaldı arayan kız kardeşim idi.Bana kendisinin yanına gelmemi ve yanlız gelmemi istiyordu üzerine basa basa yanlız gel diyordu.Ona eniştesi ile konuşup konuşmadığını böyle bir durumda gidemeyeceğimi söyledim.Bana yemin ederek konuşmadığını söyledi ve başbaşa konuşmak için çağırdığını yineledi.Kalkıp gittim daha oturup sigaramı yakmamla kapının çalması bir oldu gelen eşim idi ve elinde bir çanta vardı.Anladım ki ikisi sözleşmişlerdi.Birden eşim elindeki çantadan silah çıkarttı ve kendi kafasına dayadı boşanırsan kendi kafama sıkacağım dedi.Benim için hiç farketmez ben dünden ölmüşüm diyerek bir anda silahı elinden aldım ve kendimi vurmak üzere iken nasıl etti ise şarjörü çıkarttı.Artık kız kardeşime olan güvenim de tamamen tükenmişti..Adalet sisteminin işliyor olduğu vatanımda resmen silahla tehdit ediliyordum..