BEN BİR ÇOCUĞUM

• 22 Mayıs 2010 Cumartesi 19:44:15

Ben bir çocuğum, farklı bir şekilde görmeyin beni. Benim dünyam temizdir, hiç bir şeye bulaşmamışım, masumum biliyorsunuz. Yürümeye başlarken kendi halimdeyim, dedikodu yoktur hayatımda, ne hasetlik ne çekememezlik ne de kurnazlık. Bilmem ben kötülüğün ne olduğunu…
Oyunlar içinde oraya buraya koşar dururum. Arkadaşlarımla samimiyim, içtenim, kızsak ta bazen birbirimize kin beslemem öyle büyük şeyler bilmem. Kısa bir süreden sonra yine birbirimizle barışır, koşarım oyunlar oynamaya.
Kirlilik bulaşmamıştır benliğime aklım, duygularım, düşündüklerim basittir,samimidir temizdir. Yapmak istediklerim hala masumcadır. Hala suç işlemem hala suçlu değilimdir. Ta ki hayat ciddileşinceye kadar ve ismimin önüne sıfatlar konuluncaya kadar…
Ben bir mevsimlik işçiyim. Mevsimlik işçi dediğimde bakmayın ben hala bir çocuğum ama insanlar beni işçi olarak görüyor. Okulumdan ayırıyorlar beni daha karnemi almama çok vardı. İlköğretim kolaymış zaten geçecekmişim sınıfı aldılar beni okulumdan. Tarladayım şimdi koca koca adamlar boyumdan büyük çapa vermişler günde 12 saat çalışıyorum. Oyun oynamak istiyorum ama işten kaytarmamalıyım, yoksa adamlar babamı üzerler. Bir defasında adamlar ben işi kaytardım diye bana kızmışlardı da babam onlara bir şey diyememişti. Yüzümü çevirmişti ama ben fark etmiştim onun gözünde dökülen yaşları, çok çalışmalıyım.
Ben bir sokakta çalışan çocuğum; kocaman adamlar sevmezler beni, bana sürekli iş yaptırırlar. Kimisi hakaret eder kimi görmezden gelir beni. Büyümüşte küçülmüş değilim ben, hep büyük olmak zorunda olan biriyim ben. Akşam eve giderken eli boş dönmemesi gereken biriyim, kendim için değil annem, kardeşlerim için. Aç kalmamak için. Sokaklarda nemi yaparım. Kimi zaman mendil satar, kimi zaman boyacılık yapar, kimi zaman simit satarım.
Kimi zamanda tartıcılık yaparım. Sokaklarda koşup oynamam ben işimi yapmaya bakarım. Sanmayım ki ben büyümek zorunda olan bir çocuğum diye büyüdüm, bende eğlenmek, oyun oynamak isterim. Büyükler bazen benim hüzünlü hüzünlü güzel elbiseler giyen gezen çocuklara baktıklarımı görünce yanıma yaklaşırlar teselli etmek için. Derler Hayat acımasızdır, üzülme sen derler bana ama bilirim ki
Bana bunu söyleyenlerdir hayatı acımasız yapanlar.
Ben bir balici çocuğuyum; bende saflık bitmiştir, ben kötü bir çocuğum, çevreme zarar veririm. Bazen yalnız gezenlerin önünü keserim onlardan para alırım, bazen yürümesini beğenmediğim için gider adam bıçaklarım, bazen sokaktaki kadınları rahatsız ederim. Ben kişiliksizin tekiyim, ben hırsızım, ikiyüzlüyüm başkasına zarar vermek hoşuma gider. Bazen de sadece kendime zarar veririm. Ama unutmayın büyükler ben aslında bir çocuğum, suçun ne olduğunu bilmeden suç işlemişimdir sadece beni bu kadar dışlamasaydınız ben bunları yaparmıydım.
Ben bir çocuğum büyüklerin aradığı, öğretmenlerin yetiştirmek için uğraştıkları, toplumun el üstünde tuttuğu bir çocuğum. Ben diğer çocuklardan farklıyım. sabahları annem uyandırır beni, kahvaltım hazırdır. Saçlarımı tarar önlüğümü giydirir beni okula bırakır annem. Okuluma zamanında giderim. Derslerimde başarılıyım, dersi dinler, derslerime çok çalışırım. Öğretmenlerim beni çok sever. Okul eşyalarım eksiksizdir. Ben toplumun görmek istediği çocuğum ama benim de söylemek istediğim çok şey var.
Biz çocuğuz; suçlulara değil suça yol açan yollara, zamana, yaşama ve yaşantılara bakmak lazım.
Bizi kendi dünyamızda yargılayın bizi çocuk olarak görün bizi cezalandırmayın