Unutamadığım (Mektup)

Gittin! Kalmadı umudum, titrek yüreğimde.Mayıs akşamı kokan papatyalarıma sevdan damlamıştı oysa. Şimdi konmuyor artık kırık pencereme serçeler, duman renkli güvercinler.Açmıyor frezya’lar lilyum’lar, pembe saksılarda mor sümbüller. Gelin olmuyor mevsimler, çiçek açmıyor kiraz ağacım hayalimizdeki bahçemizde, hazan olmuş yaprakları. İçimde bir karakış; durup, durup esen, hiç dinmeyen bir fırtına. Gözlerim puslu dağlar gibi. Arada bir çakan şimşek, Hala sönmeyen ateşlerdeyim. Gecelere doyumsuz bedenim, gem vurdum duygularıma üryan bakışlarında.

Bulamadım huzurun rengini, duyamadım mutluluğun sesini sen yokken. Düşlerde yorulmuşum, biçare anılar siyah beyaz, albümlerde kaldı hep sararmış yaprakları. Sevda yüklü kervanlar yolunu kaybetti sensizlikte. Aynalar aykırı düşüncelerime ortak, düşündükçe yokluğunu, hissettikçe yüreğimdeki sızıyı, her geçen gün biraz daha parçalanıyorum sanki. Her zerrem zifiri karanlıklara yaren. Kırık aynalardaki yansıman hüzün bulutlarında dans ediyor hoyratça, sonra sağanak, sağanak yağıyor. Bir yıldız düşüyor yastığıma, feri sönmüş. O sensin diye avuçlarıma hapsediyorum sıkı, sıkı. Ellerimin arasından kayıp gideceksin diye korkuyorum. Korkularım kelebekler vadisinde birbiriyle çarpışıyor. Makamı belli olmayan bir şarkı duyuyorum bel ki de hüzzam Ama her çalan türkü ağıt kıvamında yankılanıyor Bazen sessizlik oluyor Hüzün kaplıyor içimi, Bazen çığlık çığlığa sesim, bastıramıyorum arzularımı. Kanatları kırık güvercin gibiyim. Sensiz! Sensiz, yaşanmıyor bir bilsen. Ay yüzlüm, güneşim derdin ya hani, Güneş tutulmasındayım şimdi. Kifayetsiz tüm kelimeler teselli olmuyorum, olamıyorum. Ayaklarım prangalı, Gelemiyorum sana. Sensiz kalmayı da öğrenemedim.

Bugün doğum günündü. Bu mektup sana. Ve sana hiç ulaşmayacak
Adres- Semt: K……..…t / Ada No: ……./ Parsel No…….

Seni çok özlüyorum unutamadığım

Emine Tokgöz