öğrenme psikolojisi

• 21 Mayıs 2010 Cuma 23:02:59

Bilim kurmak ne güzelmiş.
İlerletmesi keza.
Huzur’un ve vaktin yerinde olacak, uğraşıcaksın.
Zorluğu diye şey’i tanımayacaksın.
Kuru iddia da olsa insan sav’lı olmalı. Savsaklamamalı!.
Öğrenme ruh hali diye çevireceğimiz; Öğrenme psikolojisi.
Dün akşam T.V.’ de izliyorum.
Konumuzla ilgili bir proğramdı.
O denli güzel anlaşılması da bir o denli harikaydı.
Nasıl anlamdırabilirim şeklinde insan anlamaya başlayınca daha çok anlıyor.
Çocuğu ’ Organizma ’ diye kod’lamış ve her şeyi bu merkez üzerinden modelleyerek sorun’u çözüyordular.
Bildiğiniz gibi model kurulur ve sorun tesbit edilirse; bilimsel analiz’le ilerleme başlar.
Bilim adamı bu şekilde çalışıyordu.
Model çocuk, ne, nasıl, neden, niçin öğrenir.
Bilim felsefe’si’ni atlamamak gerekir diye düşünmemizi ön vererek.
Öğrenci veya bir organizma öğrenirken neleri sorun olarak yaşıyorsa ve bu, bu nasıllarla çözüldü sorun?
Öğrenme psikolojisinden bunu anladık.
Disiplinin içeriği ve başlıklarına girmeyeceğiz fakat bilim felsefesi itibariyle bir iki lakırtı etmiş olduk.
Öğrenmek, ruhsal bir sevmekten öte şey değilmiş.
Öğrenmek denen şeyi öğreciye çok açık faş etmek onu cesaretlendirir mi?
Misal: Üçgen prizmanın yüzeydeyse eğer yanılsama olduğunu söylemek.
Gece gündüz’ün ışıksız olanıdır demek.
Ve her biçimin bir önceki içerikle bağlantısını bilmek.
Her içeriğinde ilerki biçimlere sirayet etmek olduğu...
Öğrenme normal hareket gibi şeyken onu diğer doğa olgularından ayırmamak, davranış kazanmakta bilgi taksonomisi getirisiyle yalın ve kolay eder öğrenmeği.

yalçıner yılmaz
uz. görsel sanatlar öğretmeni