hayat

• 21 Mayıs 2010 Cuma 18:40:42

Parca parca bir esaretin varoluşumu desem
Yoksa gönül tohumları eken çiçekmi desem
İçimdeki varolan sevdanın kıvılcımımı desem
Yoksa kadeerimdeki yazgının başlangıcımısın sen

Parça tesirli sevda sancıları düşüyor gönlüme
Düştükçe içimde varolan parça, sancıdıkça aşk…
Ve aşklaştıkça yogunlaştı duygular
Daha çok parçalanıyor hayat çünki aldatıcı bu zaman

yaklaştıkça daha bir özlüyorum
kabul ediyorum,galibimsin diyorum
ve ben her şeyini savaş alanında bırakan
mağlup bir komutan gibi tüm zaferlerimi sende yitirmiş gibiyim......

kör bir şahinin gözleriyle yol arıyorum kendime
sana çıkmayacağını bildiğim yolları görmekten korkuyorum belki de kim bilir
kılavuzum oldu gönül gözüm..
nerdesin ey karagözlüm ben özümdeki yorgun iki gözüm

çıkmaz sokaklarda kısır kalıyorum döngülere..
ve ben dönemezken kendime
labirentlerinde kaybolmuşken,
sağım sen, solum sen, yolum sen, yönüm sen oldun...

keskin bir virajsın içimde bir türlü alamadığım..
ne zaman geçmeye kalksam senden,
ya bir uçurum boşluğu, ya bir şarampol oluyor sonum..
uzanan elleri tutmuyorum..

yüreğime taktığın umut çiçegin sarıyor içimi
hayat çemberi oldu sardı benligin içimi
ruhumla sardım dostlukla uzanan elerini
sen ucurumun kenarındaki ey ulaşılması zor yabançiçegi.

Tam vakti; susturucu takılmışken yüreğime,
haykıramazken, her kurşun içimi parçalarken,
infilak ederken isyanlarım sensizliğe,
ve akarken gözümden ırmak ırmak,
susma ömrüm!..suama vazgecme sen sevmekten....

Aslı hükümsüz bir esaretin içindeyim
sanal denen bu alem içinde
kendini bile ısıtmıyor dostum diyene
adım lâl kalıyor zemheri ayazlarına üşüyorum yanlızlıga

ne cennet kokabiliyorum, ne cehennem yanabiliyorum..
kendimsiz bir kent kuruyorum yokluğunun sokağına..
baykuşlara sakinlik yapıyor kentimin ıssızlığı…
sesine parazit yapan bir sesle yıkılıyorum

kumdan kaleler gibi bir rüzgarlık değil, bir cümlelik yıkımlarım..
bilmem ki hangi rihter ölçer sarsıntılarımı..
senin yoklugunla bastıgım toprakları sarsarım
sen olmasanda ben bu topraklaerda varlıgının yoklugunu yasarım

öznesi sen olan bir ömre verdim adını,
ölüm yar olana kadar tek yar dediğim ol diye..
sana geldim, ölüme yar etme diye.
Susma diye çırpınışlarımın tek müsebbibisin..
Biliyorum aldırmıyorsun sen bildini okuyorsun

Dönmeyeyim istiyorsun sultanlığına
Ve aslında aşk’tan korkuyorsun..
Asktaki hancerin acısını sen benden iyi biliyorsun
İşte ey sevgili dost sen bu yüzden ucurum çiçegi oluyorsun

Hani olur da geldiğimde bir gün
kapanacaksa yüzüme şehrinin kapıları
ardına koydugun o kocaman surgulu tahtayı
ben alevimle yakınca sende ardında yanacaksın

Benimle kınanıp, benimle yanmayacaksan,
Cennetten kovulmayı göze almayacaksan,
Bir sözüne çölde vaha gibi susarken öyle umarsız susacaksan
Unutmaki yinede ateşini yakan kıvılcımın omayacagım ben
KADERİN YAZGISI BU HAYATSA O YAZGIDA SİTEMIM OLMUYACAKSIN SEN.......
kimyagersair...........