Bu aşka öfke bulaştı artık, kan kussam kime ne fayda? Bu kez gerçekten anladım ki sen beni hiç sevmemişsin, sözüm yalnızlığıma, bu veda onun için, artık ona veda…

Ağlamak neyi değiştirebilir ki? Zaman hiçbir şeyi geri getiremez ki, gerçekten anladım ki bana bulaşan sensizliğin senin için zerre kadar önemi yokmuş…


Seven bendim, çok sevendim. Giden sendin, kapının yerini göstermek zorunda kalan da yine bendim, intikamların en büyüğünü aldın benden, benden seni aldın…

Hiçbir şey sensizlik kadar canımı acıtamaz ki… Sözüm yalnızlığıma, perde kapandıktan sonra onunla da her şey bitecek, anlayacaksın zamanla.

Yeniden sevmek için kendime şans tanıyacağım, seni tamamıyla unutabilmek için bütün fırsatları deneyecek, acımı hafifletmek için yalnızlığı da öldürecek, yanıma aşktan başka hiçbir şeyi almayacağım.

Bu aşk lekelendi artık, zaman her şeyin ilacı derdim, unutabilenler içinmiş o, gerçekten de unutabilenler için zaman ilaçmış meğer ise bu söz çok doğruymuş.


Şimdi içimden gidiyorsun, yalnızlık da gidiyor. Gözlerim doluyor fakat ağlamayacağım, bunu bilmeni istiyorum. Benden aldığın senle mutlu olmanı diliyorum, bir de seni hak edecek olan o yüreği, o insanı yıpratma, senden bunu diliyorum.

Vedalar can acıtır, çok defa yaşadım sana veda etmeye çalışırken. Ama bu kez sahiden, bu kez gerçek bir veda, yalnızlığımı da al git, bırak beni kendi dünyamda.

Sen benim dünyama alışmaya çalışırsan ben yanarım, seni kendime hapsettim diye yıllar yılı acı çeker, kıvranırım.

Herkesin kendi dünyası varmış meğer bana o kadar çok şey öğrettin ki… Ağlamayacağım, bir ölmek hissi geçiyor ki yüreğimden ona engel olamıyorum, lâkin merak etme senin mutluluğunu görmeden ölmek istemiyorum.

Hiçbir veda, hiçbir sorgu sual bu kadar derinden yaralamamıştı beni, haydi daha fazla durma buralarda, yalnızlığımı da al, hayalinde gelsin peşinizden bana bir beni bırak da git, yalvarmadan, gözyaşı olmadan git…



Dilara AKSOY