karanlık odamın camında seni izliyorum şimdi bir şiir gibisin sonsuz gibi. belkide yok diyebilecek gibi olduğumuz bir hediyesin.
bu istanbul sana çok yakışıyor sölesene sevgilin kız kulesi beni biliyor mu?
bilmesin aranıza girmeyecek kadar asilim seni uzaktan sevmek bir vazife gibi, ben yeterince silik yeterince olmayan biriyim
ve yeterince aşık ve yeterince budala.
düşünüyorum nedense çok haksızım nedense çok yalnız.haksızlığım seni sevip seninde beni sevme olasılığını düşünmek. Yalnızım
küçüğüm ve belki değer bile etmeyecek gibiyim. değer nedense sana yakıştırdıklarımla kalıyor.Güzel gülen sevgilim, diyebilmek
kendime bir şeyler ispatlamak gibi,evet dersime iyi çalıştım ispatlıyorum derken sabah oluyor
güneş yüzüne vuruyor, uyanıyorsun ve gülümsüyorsun. pırıl pırıl bir gün ve sana demeliyim ki mavi sana çok yakışıyor,
herşeyin yakıştığı gibi. yorgunsun uzanıyorsun öle, güneş seni bir ışık gibi alıkoyuyor, sana anlatmak istediğim o
kadar şey var ki hep gitmek üzere kalıyorum, hep buradasın biliyorum ve bana kal demeyeceğini,
ben hep geleceğim hep hayal kırıklığı olacak hep zaman dolduracağız hep,
çok saçmaladım bu gün sana gerçeğine vurulmuş gibi aşık oldum güzel deniz.
sahici yanlarımla güzel dileklerimi savuşurmak istiyorum ihişamına aykırı bir modda,
hep saçmalayan küçük bir kızım arkanda el sallıyorum bir veda cümlesi niyetiyle ve saklanıyorum elma dersen çıkıcam
Sana gözlerinin iki derin kahverengi çukur olduğunu ima eden bir şiir saklıyorum, giderken.
bu cümlenin içinden çıkabilecek gibiyim, muzip bir bakış fırlatmayı unutmuyorum...