Koltuk Sevdası

• 17 Mayıs 2010 Pazartesi 18:41:18

Seninle başlayan günde sanatsal yapılışının güzelliklerine oturduğumda kalbimin sevinci ve aklımın öfkesiyle günü ve geceyi bir arada yaşayalım geliyor.

Sana tutkum yağmurda gökkuşağını, baharda sevdayı yaşamaktan uzak tuttu. Dalında gülün dikenleri elime batmadı. Onları konulan vazoda seyrettim. Gücün kudretim oldu. Belkide senin varlığından dolayı aşkı, sevdayı, özlemi yaşayamadım. Seninleyken düşüncelerle öyle dopdoluydum ki, sensiz hafta sonlarında bile gönlümce yaşayamadım.

Artık seni sürgünde sayıyorum aziz KOLTUGUM. Kalkarsam başkası kapar düşünmeyeceğim. Yaşam gündemimde olmayacaksın. Sensiz barış güvercinlerim uçsun. Sevgilerimi, özlemlerimi, yaşam zarafetlerimi götürsün… Ümitsizlikler olmadan “seni seviyorum” diyen bir paylaşanım olsun, asla vazgeçilmeyen…

Gökyüzü doruklarında kendine yer bulamayan rengârenk kelebeğin konduğu kırmızı karanfilden bir demet sunayım sevgiliye yalnızlığa inat… İçimizde bir şeyler kıpırdıyor. Bir yerde gece başlarken, bir yerde şafak vakti yeni bir gün başlıyor. Gönlümüzde koltuk sevgisine inat bir sevgili sevgisi olacak. Okşarken nilüfer saçlarını gecenin. Bitmemeli bizim öykümüz böyle…

Bedri Demirpençe