Her insan güzel bir çevrede yaşamak ister. Bu insanların en doğal hakkıdır. Bu istek ve hak insanın doğuşunda benliğinde mevcut olsa gerek. Çünkü her insan doğduğu ve içinde yaşayıp büyüdüğü çevreye tutkundur. İlk gördüğü çevre onu adeta büyülemiş ve kendine bağlamıştır. Bunu ancak o çevresinden koparken anlar.

Aslına bakılırsa, doğup büyüdüğü, içinde yaşadığı çevresinden her insan asla ayrılmak istemez. Fakat şartlar ayrılmasını gerektirirse de, içinde derin ve gizli bir hüzünle ayrılır en çok sevdiği çevreden, diyarından. Kimse çevresinden, yurdundan ayrılmak da istemez. Ne var ki, hayat şartları zorlamıştır insanı, ayrılsa bir türlü, ayrılmasa bir türlü. Günümüzün hayat şartları ise insana, doğduğu yeri değil, doyduğu yeri adres olarak göstermektedir.

Çevresini sevmek ve ben çevremi seviyorum demek insana yetmez. Çünkü bir insanın çevresini sevmesini fiilen de göstermesi gerekir. Örneğin çevresine fidan dikmesi, dikilen fidanların bakılıp korunması, dahası yeşillendirilmiş bir çevre oluşturulup muhafaza edilmesi herkesin görevi olmalı.

Aslında her insan çevreci olmalı, öyledir de. Bakımlı, dizaynı mükemmel olan hoş görünümlü bir çevre, içinde gezildiğinde stresi azaltacak, gönülleri dinlendirecek. Şüphesiz böyle güzel ortamlar insanların ruh dünyalarını rahatlatacak ve düşüncelerini etkileyecek aynı zamanda da yaşama sevinci aşılayacaktır insanlara.
Öyleyse çevre temiz tutulmalı, temiz tutmayanlar uyarılmalı.

Güzel bir çevre oluşturup yaşamak dileklerimle.

Cemalettin GÜRPINAR