Karanlık…
Kıyafeti siyah, yüzü beyaz bir erkek.
Üzerine kırmızı ışık düşer.
Elinde kanlı bir bıçak, yüzünde masum bir ifade…

E: (gülümser) Bugün aşkımı öldürdüm ben.
(kahkaha sesleri)
Kırmızı ışık beyaz kıyafetli kadının üstüne düşer.
Elinde rengârenk mektup kâğıtları…

K: Kimsenin aşkıyla ilgilenmiyorum. Dahası saçmalık gibi geliyor bana. Saatlerce özenerek yazdıkları şu mektuplar…
(mektuplardan birini açar, okumaya başlar: “Aşkım (kahkaha) bugün yine güzelliğinle büyüledin beni, gözlerimi senden alamadım, bir bilsen sana hissettiklerimi…” mektubu fırlatır.)
K: (gülümser) Salak…

Dans müziği. Kadın ve erkek dans ederler.
Loş sarı bir ışık hâkimdir salona.
Müziğin sesi kısılır.

E: Öyle güzel ki bedenin kollarımın arasındayken… günbatımı gibi gözlerin… ve inan her gülüşünle bir kez daha aşık ediyorsun kendine.

K: Şımartıyorsun beni. Ama inan bana farklı düşünmüyorum senden. İnan ben de senin sevdiğin kadar…
(Erkek arkasını döner. Dans devam ederken kadın seyirciye doğru sinsi bir gülüşle…)
K: …seviyorum seni.

Kırmızı ışık erkeğin üstünde.
Elinde aynı bıçak, yüzünde hüzün…
E: Oysa beni sevdiğini söylerdi…

Kırmızı ışık kadının üstünde.
Elinde çiçekler…

K: Benim için mi bunlar… ah… nasıl teşekkür etsem sana. Söylemeliyim ki aldığım en güzel hediye bunlar. Kalbim kanatlanıp uçacak sanki… ve şimdi daha çok seviyorum seni.

Kırmızı ışık erkeğin üstünde.

E: (kendi kendine) terk edilmek… kaybolduğum bu karanlık… ne kadarı düş… içimde korkusu bir şeylerin… geceyle beslenen yalnızlığıma döndüm yine… terk edildim… ve terk ettim kendimi…
(kahkaha sesleri karanlıktan)

E: (karanlığa-kadına döner) Hiç bu kadar güçsüz olmadım.

K: Güçsüzlük dediğin terk etmek mi?.. Bak bakalım hangimiz daha güçsüzüz…

E: Şeytansın sen…

(kahkaha)

K: Sen de masum kurbanım öyle mi?.. kandırma kendini… tek kişiyle gerçekleşmez terk etme eylemi…

Işıklar kapanır.
Müzik yükselir.