Son toprak atılıncaya kadar bekledim sevdiğim kadınI.Ölümlere ne kadarda yakınım, bana nasıl ders veriyor.Şimdi geçmişime bakıyorum savunduklarım onu acılara bağlı yaşama sürüklemem.Sesini hep yanımda hissettim.Hiç unutmuyorum öyle çok kıyamet anlarımız oldu,bana birtek ters bir şey bile söylemedi.İnsan bir ölümlerden birde hastanede anlıyor dünyanın hayal ürünü olduğunu ve kurduklarımızla yaşıyoruz.Bize yüklenen duygularıda öyle bir savuruşta ya yitiriyoruz veya acılarla olgunlaştırıyoruz.
Nerde tanıştık biliyormusun eminönü köprünün altında balıkçıda.Tüm masalar doluydu bende yalnız oturuyordum.Boş masa yok diye yanıma oturdu.Duruşuna hayran kalmıştım.İlk söze ben girdim.Reklam yazarlığı yapıyordu o aralar.Yansıtıyordu yaptığı işin tüm sıkıntısını.Sonra konuşmaya başladıkça ve zamanla tanıştıkça yanındayken sakinleşiyordum oda benimle konuştukça o doluluğunu atar gibiydi.Aynıydık.Acılara bağlı bir hayatı olmadığı zaman işini kaybedeceğini söyledi.Yapaylığa son verdim demişti.Hiç tanımadığımız insanların cenazelerine gittik hatta bir gün ölen yakınıyla sarılıp ağladı,patlama noktasıydı o anımız bizim.Eve gittiğimizde ikimizde yazmaya başladık.Hastaneleri dolaşıyorduk yine tanımadığımız insanları tabi konuşuyoruk.Son zamanlarda bırakmıştı mesleğini ama benim yapacaklarım bitmemişti hırs halen yaşıyordu içimde.Uzak yerlere gidecektik kimsenin bizi tanımadığı gezerken bir anda birbirimize sarılcağımız bir yere.Ama romanımı henüz tamamlamamıştım.Günler geçtikçe evde yokluğunu bile unuttum.Hayaletti.Yoğun çalışmalarımın verdiği haz ve sıkıntı...
Mehmet abi hastalığında anlamıştım öleceğini rüyalarımın benim üzerimdeki baskıcı etkisi.Otuz dört yaşında yüzü yaşlı bir kadın denize güzel gözle bakan.Sevda çiçeğini yakınlarından saklayan.
Yüzünü yıkamıştım tüm doğallığıyla mis gibi kokuyordu yine sabahları.Yatağına yatırdım mehmet abi ölü gözleri bana baktı.Ama acı çekmedim eminim içimden sevgi geçemedi.Tükettim diye düşündüm.Asıl o zaman nefret ettim kendimden,yazdıklarım duygusuzdu.O gece tüm yazdıkalrımı yaktım istemedim yakınlaşmayı kendime ordan oraya attım uzağım dedim defalarca isyan ettim geçmişe.Düştüm ,geceleri dışardaydım özlemine yıldızlarla yakın olmak için eski halime dönüyorum diye düşündüm.Acılar var hayatımda bitmesin dedim çektir dedim nereye kadar bu son.Halen eski titremelerim geliyor yakınlığına yanında ulaşmak istiyorum.İsyan ediyorum ama yaradana değil benim içim kötü ona.Herşey dönsün ve karışsın güzelikler düşlerime gözlerim aşkına lal olsun.Acılar olsun ve hiç bitmesin .Bırakın acıları bana siz iyiliğinize bakın mutluluk yok böyle bir dünyada.
Sakin ol kendine zarar vereceksin.Yaşaman lazım.Mehmet abi acılarım olmadan yaşayamam onlarla yaşarım eğer yaşarsam.Kimseye etmem şikayet ben hazırladım böyle bir kader kendim.Öldü ona mutsuzluktan başka bir şey veremedim ben.Olmuyor yapamıyorum delireceğim böyle bir dünyada eski sıkıntılar gelin bir kez daha bana toplanın acılar, melekler günahlarıma sahip çıkın sözlerim içten onun ölümü beni kederden,böyle bir dünyada sevimsizlikten çıldırırım...