37
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
4365
Okunma
CAN ÇİÇEĞİM BENİM
Mektubunu alınca dünyalar benim oluyor. Öylesine mutlu oluyorum ki. Sevgi bahçemde bin bir renkli çiçekler açıyor. Sardunyaların ateş kırmızısı, petunyaların sütlü beyazına krizantemlerin altın sarısını sararken, minicik minelerin saf mavisi dans ediyor gözlerimin önünde. Hele baldan tatlı kadınım derken, satırlarındaki sözcükler kulağımda şakıyan nağmelere dönüşüyor. Mutluluk ne güzel diye düşünüyorum o an. Kendimi kolunun kanadının altına sokulmuş, ateşinle yanarken buluyorum. Mektubunu okumadan evvel bir mum yakıyorum. İçinde ki tüm sevgileri söylediğin yazdığın her şeyi biliyor gibi gözlerimi kapatıyorum. Kalbim çarpıyor senden bir haber almanın mutluluğu var yüreğimde. Okuyacağım yazılarını ama kendime bir zaman tanıyorum. Okudum hayal kurdum. Gene okudum gene hayale daldım. O güzel sözcüklerde eridim. İçinde kiler hep benim sana söyleyip de söyleyemediğim duygular.
Nasıl oluyor da km lerce uzakta olan iki kalp birbirlerine bu kadar yakın oluyor. Daha okumadan içindekiler içime doğuyor. Bunlar hep yerçekiminin sırları herhalde.
Canım benim artık ilkbahar geldi. Bende mektubunla beraber bahar gibi hissettim kendimi. Candan, sevdalı sevecen Nevruz baharın başlangıcını bize müjdeliyor. Ben göçmen kuşlar gibi hissediyorum kendimi. Vatanın özlemi senin özlemine karıştı. Gün saymaya başladım. Bir ara ızdırap yüreğimi demir bir pençe gibi ezerken gelmeme kararı alıştım. Bugün düşünüyorum da ne sensiz ne vatanımdan uzak olamam diyorum.
Evvela İstanbul’a uğramalıyım. Hem biliyor musun neden? İstanbul da ilkbahar diyince erguvan ağaçları gelir akla. Boğazın iki yanını öyle güzel süslerler ki yüreğin yeşillenir. Çiçekler yaprakları beklemeden yaramaz kızlar gibi erguvani renkleriyle cıvıldaşırlar. Başında sevda rüzgârları eser, gönlünü kaptırıverirsin bu füsunkâr güzel kızlara.
Canım benim İstanbul’un erguvan ağaçlarını anlatırken gönlümün sarhoşluğuyla dışarıya bakınca ne göreyim. Kar lapa lapa yağıyor. Burada kış ora da bahar diyorum. Erguvan ağaçlarımın çiçeklerini göremeyeceğim diye hayıflanıyorum.
Canım benim burada mektubuma biraz ara verdim. Balkona çıktım. Yüzümü kar tanelerine doğru tuttum. Yüzüm dudaklarım öpüşüyor karla. Ateşlenen yüreğimi sakinleştiriyor, okşuyor kar. Gözlerimi kapadım seni kucaklar gibi sımsıkı sarıldım bedenime. Ateşin özlemin beni sardı sardı. İçeriye girdiğimde mektuba devam etmek istedim, yok olmuyor. Dinlenmeliyim.
Seni sevgi ve hasretle kucaklarım. Sevgin yüreğimde oraya artık kimse giremez. Bir sen varsın bir de sevdan.
Gülay Somer Birkl Almanya
SEVGİLİ DOSTLAR BU MEKTUMU ALMANYADA YAZMIŞTIM AMA
İNTERNET SORUNUM OLDUĞU İÇİN YOLLAMAMIŞTIM.
ŞİMDİ AFFINIZA SIĞINARAK YOLLUYORUM. OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER