G Ü N L Ü Ğ Ü M D E N - 45

• 16 Mayıs 2010 Pazar 20:17:35

G Ü N L Ü Ğ Ü M D E N – 45
Tutku merhaba! Çok şükür, iki gündür çalışıyorum. Henüz bir kazancım yok. Ama zaten sezon başlamamış. Bakalım bu gün ne olacak? En azından yürüyerek gidip gelebildiğim için, bir kaybım da yok.
Umarım, iyi bir sezon olur. Şansımı deniyorum. Elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Hiç kolay değil, kurtlar sofrasında, yer kapmak. Çok zor bir savaşımdı. Kazanmaktan başka şans tanımadım. Ve işte bir yerim var. Bana yardım eden insanlardan, Allah razı olsun.
Alanyum’dan çok farklı bir ortam. Öyle olacağını biliyordum. Hayatın bir başka yüzü. Öğreneceğim. Kimbilir? Neler yaşayacağım? Sokakta bir Pazar.
İyi ki ben de sıfır değilim. İyi bir satıcıydım Alanyum’da. İş aynı, ortam farklı. Burada, büyük oranda yalnızsın. Kendini korumayı ve sağlam durmayı becereceksin. Mecbursun. Yoksa, git evinde otur ya da, bir erkeğin koltuğunun altına sığın. Bir tür dilencilik. Yo Tutku, feministliği hiç savunmuyorum. Ama bir insan olarak, ekonomik gücün, elinde olacak. Eşinle eşit koşullarda olacksın.
Yük bir tarafa binerse? O ilişki yürümez. Neyse, konuyu dağıtmayalım.
Dün hava, bana göre serindi. Tedbirli gelmiştim. Üzerime, kazak ve yeleğimi giydim. Daha ilk günüm olduğu için, fazla yardım isteyemedim. Polarımı örtemedim. Çok üşüdüm çok. Zaten hastalığım tam geçmiyor. Kötüleştim. Öksürüğüm arttı. Sabaha dek ısınamadım. Bir de acıktım ki…Sadece on liram olduğu için, bir şey almadım. İşte hayatın bir yüzü de buydu. Yaşadım.Hasta-aç-yorgun-uykusuz ve tek başına. Ne arabesk? Değil mi?
Bu gün, her yönden donanımlı geldim. Uzanamadığım yerler için, küçük bir sopam var. Onu getirdim. Birçok şeyi onunla alabiliyorum ve bağımsız oluyorum. Yağmur bana, ekmek arası hazırladı. Ufak tefek şeyler de, atıştırdım. Ekmek aram beni bekliyor. Ve hava bu gün, çok soğuk gelmiyor.
Tutku, burada herkesin elektriği ve lambası var. Benim de almam gerek. Hem bilgisayar için. Hem de ürünlerin gece aydınlatılması için. Hafta sonuna geldiği için, iki gün idare edeceğim. Pazartesi günü, zabıtaları ararım ve ne yapmam gerektiğini? Sorarım.
Şu an hava ıpılık. Karşılıklı kaldırımlarda, yan yana standlar. Renk-renk,çeşit-çeşit. Birazdan bu cümbüşe, turistler de katılır. Ve hepimiz dört gözle, bizden de alış veriş yapmasını bekleriz. Herkes ekmeğinin peşinde. Ben şimdi, ilk satışımı yaptım. Çok mutlu oldum. Etkileyici konuşmak ve farklı olmak, işe yarıyor. Arkası gelir dilerim.
Nilgün ACAR 15. 05. 2010 ALANYA-SOKAK.