Uzun zamandır ayrı kalmış, hasretinle yanıp kavrulmuştum. Ayrılık ne kadar zormuş… Bunu; sen, gel benim yüreğime sor…Neler çektiğimi, karanlık dehlizlerde sararıp solduğumu nasıl bilebilirsin? Bilemezsin!

Yıllar öncesi, Karadeniz’in hırçın dalgalarında savrulup gitmiştik, ayı ayrı sahillere. Seni yıllarca aradım. Hırçın dalgalara sordum. Sahildeki kumlara kalp çizip, içine de isimlerimizin baş harflerini yazdım. Her dalga gelişinde; çizdiklerim silinmiş olsa da ben yine dalgalara inat çizdim, durdum.

Rıhtıma yanaşan gemilerde hep seni aradım. Gözlerim, seni sordu gelen yolculara:

- Sevdiğim yok mu? Diye.Sahile demir atan gemiler, dolu olmasına rağmen;benim için hep boştu…Ne yazık ki; bir tek sen yoktun gelenlerin içinde.

Sabah yakamozlarında; teknemle denize açıldığımda, senin hayalin yansıyordu gözlerime. Efil efil esen dalgalar, senin şarkını kulaklarıma kadar mırıldanıyordu:

Gözlerimde gözlerin
Kalbimde aşkın
Ellerimde ellerin
Ölene dek seninleyim.”

Senin yokluğunla birlikte, ağlarıma balıklar gelmez olmuştu bir tanem. Her tarafım kuruyup adeta verimsiz bir ağaca dönmüştüm. Kuşlar bile konmuyordu dallarıma.

Seninle birlikte olduğum zamanlarda ise; her şey farklıydı. Doğa, bütün bereketiyle üzerimize yağıyordu . Ağlarım, dolup dolup taşıyordu. Seninle birlikte, denizin dalgaları okşuyorken saçlarımı; sevinç çığlıkları atıyor, kendimden geçiyordum. Mutluluktan bulutların üzerinde uçuyordum adeta.

Bazen denizin derinliklerine dalış yaptığımda; başıma gelebilecek “vurgun yemek” riskini bile göze alıyordum. Senle olunca; korkusuzdum. Senin nefes alışını yakınımda hissettiğimde; hiçbir engel, benim için aşılmaz değildi.

Senin yokluğunda ise; denize dalış yapmasam da; her gün vurgunlar yemekteydim. Sensizlikle; uzun yıllarım, hep böyle derbeder geçip gitti.

Nihayet, olanlar oldu…Yapmış olduğum dualarımı, Allah’ım benden esirgemedi,bu zavallı kulunun yüzüne güldü. Yıllar öncesi; birbirimizi, acımadan ayrı sahillere savuran korkunç dalgalar, şimdi aynı sahilde tekrar kavuşturdu. Yıllardır çektiğimiz hasretlik bir anda bitti. Karadeniz, artık ikimize de söz verdi:

“Bir daha sizleri ayırmayacağım!”

Ayrıyken; ikimizin de aklar düşmüş saçlarına, şakaklarımıza karlar yağmış. Varsın olsun be sevgilim. Ne kadar yaşlanmış olsak da; yüreğimiz hala gençliğimizdeki gibi kıpır kıpır…

Hadi gel! Sayılı günlerimizin tadını çıkaralım. Sahilde el ele birlikte yürüyelim. Çıplak ayaklarımızla dalgaların içine doğru koşalım. Biz denize doyalım, deniz bize. Hayat güzel, bunu birlikte yaşayalım.

Hadi gel!..Ömrümüzün nihayetinde; kumsallarda çılgınca sevişelim…Güneş,battı batacak;ufkun kızıllığında şarkımızı bir daha söyleyelim:


Gözlerimde gözlerin,
Kalbimde aşkın,
Ellerimde ellerin,
Ölene dek seninleyim…

Sensiz, yıllarca anlamsızca yaşamaktansa; seninle olmak ve seninle bir gün dahi doya doya el ele, göz göze, sahilde yürümek mutlulukların en anlamlısı olsa gerek…

Seninle olmak güzel be gülüm!...Hem de çok güzel!...