KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 883 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
ey kendim
Hançerdi tırnaklarım dün gece bedenime. Avuçlarımdaki kan akçesi, neyin bedelini ödeyebilirdi ki…
Uzağa bakınca karanlıkta, bütün renkleri seçebilirdi gözlerim. Bakmadım, bakamadım. Korkudan ve korkaklığımdan beklide… Meziyet midir korkaklık ? cesaret mi?
Haydi kendim, şimdi sevin kendine. Korkaklığın büyüttü seni, aldı başını, göğe erdirdi.
Ağardığında gün, adımlarım yavaştı. Yetişme telaşı yok ve sıradan bir nefes. İp atlamadım çocuklarımla ve simit almadım kendini dinozor sanan Cihan’ a.
Hiç yemin bozmadın ey kendim. Sakın ha! kalsın başın erdiği yerde, lakin unutma ayakların yerde.
Götür beni ayaklarım portakal bahçelerine.
YORUMLAR
Peki
Portakal bahçelerine gidebildiniz mi?
hayatı sorgulama, kendini sorgulama
ve karışan , çatışan ruh halleri..
Hiç yemin bozmadın ey kendim. Sakın ha! kalsın başın erdiği yerde, lakin unutma ayakların yerde.
Götür beni ayaklarım portakal bahçelerine.
en büyük derdi kendisi insanın aslında dimi, herşey insanın kendinde başlayıp yine kendinde bitiyor asıl gerçek bu
Karşık bir duygu kompozisyonu; çoğunlukla sorgulanan kişinin kendi yüreği ve özlem var geçmişe...
Güzel oluyor yazmak böyle...kendince.
