- 814 Okunma
- 9 Yorum
- 0 Beğeni
İNSAN VE DEPRESYON
İnsan …
Beşeri bir varlık… Düşünen, hisseden,duyguları olan bir varlık… Hatası ile yanılgıları ile hayatını devam ettirebilen tek varlık belki de…
Hayata başlangıç noktamız doğum… Anne karnından, dünyaya gelişimizle başlar bu serüven. Ağlamamız, belki de; tanımadığımız bir yere gelişimizdeki korku, endişe ve bilinmezlik olsa gerek. Çırılçıplak ve korunmasız… En saf halimiz. Sonraki zamanlarda, üzerimize giydiğimiz giysiler, girdiğimiz kimlik, yaşadığımız hayata dair yüklendiğimiz sorumluluklar… Bu yolda yürüdüğümüz süreçte, katlandığımız, katlanmak zorunda kaldığımız zorluklar, sıkıntılar…
Kimliklerimiz… Adımızın, soyadımızın, cinsiyetimizin, bağlı bulunduğumuz şehrin yazılı olduğu kimlikler… Bir de kendi içimizde, şekillendirdiğimiz, belki de en yakın olduğumuz insanlardan sakladığımız, kendimize bile itiraf etmekte zorlandığımız kimliğimiz… İçimizde kopan fırtınalar… Yanılgılarımız… Hatalarımız… Keşkelerimiz…
Mücadele… Kendimizle iç savaş… Çevreyle savaş…
Bitiş noktası… Pişmanlık… Kendini suçlama… Her şeyden, herkesten nefret…Hayal kırıklığı…
Teşhis : Depresyon
YORUMLAR
Depresyon çağımızın hastalığı, insanlar birbirinden uzaklaştıkça, içe kapanıyor. İçe kapandıkça kendi içinde açmazlarla boğuşuyor. Yazarın dediği gibi, hataları gözünde büyütüp içinden çıkılmaz hale dönüştürüyor.
Oysa insanların hataları tecrübeleridir. Kendimizi hatalarımızla, sevaplarımızla sevmeyi öğrenmeliyiz. Kıskançlık apayrı bir konu. O hatalardan daha beter. Hep ben merkezci olunca, karşımızdaki insanı hep kıskanmak, bizi biz yapmaktan çıkarır, kendimizi yer bitiririz.
Durumum böyle olmaması için, yardım sever olmalı, dostlarımızın başarıları, sevinçleri, üzüntüleri bizim miş gibi sevinmeli ve üzülmeliyiz. İşte o zaman gerçekten hayata sıkı sıkı sarılır, kendimizle ve çevremizle barışık oluruz.
Kısa fakat derin anlamı olan bir yazı, kutlarım sevgili Nermin...
.....
"Bir de kendi içimizde, şekillendirdiğimiz, belki de en yakın olduğumuz insanlardan sakladığımız, kendimize bile itiraf etmekte zorlandığımız kimliğimiz… İçimizde kopan fırtınalar… Yanılgılarımız… Hatalarımız… Keşkelerimiz…
Mücadele… Kendimizle iç savaş… Çevreyle savaş…
Bitiş noktası… Pişmanlık… Kendini suçlama… Her şeyden, herkesten nefret…Hayal kırıklığı…
Teşhis: depresyon
Konunun özünü bu cümlelerde buldum. Güzel ve kısacık bir yazıydı, teşekkürler...Depresyondan uzak kalmanız temennisiyle...Esenlikler...
Depresyon, keşke anlattığın kadar anlaşılır olabilseydi...Depresyonu bazıları hastalık olarak bile görmez ama, esasında insanı ölüme kadar götüren bir sürecin başıdır depresyon. Öyle karmaşıktır ki, tıp bile depresyon çeşitlerine ad koymakta aciz kalmıştır kimi zaman...
Kısa tuttuğun yazıda, anlatımın ve cümle yapıların başarılıydı. Yalnız konuyu açabilirdin. Zira depresyon konusu son derece bereketli bir konudur.
Sevgilerimle Nermin Abla...Tebrikler...
Çok güzel bir anlatımdı. Modern Çağın adı sıkça duyulan bir rahatsızlık şekli... Mümkün olduğunca problemleri üzerimize yapıştırmadan, uzak tutarak ve sıyrılarak, farklı ilgi alanlarına kayarak bir şekilde bu illete yakalanmamak lazım. İnsan zorlansa dahi kolaylıkla kendi psikoloğu olmayı başarabilir.
Harikaydı yine çok beğenerek okudum siz bunu hep başarıyorsunuz tebrikler...Sevgilerimle....