değişir mi dersiniz?hayat..yaşanılanlar..dayanır mı dersiniz bu yüreğim bu çılgınlığa?sabır..nereye kadar bilmiyorum..artık dinlediğim şarkılar,resimler..sımsıkı sarılıp uyuduğum küçük ördeğimde çare olmuyor..anlasana bana öğrettiğin yalnızlığı kabul edemiyorum..yürekliydim ben değil mi?dayanmalıydım..çünkü hayallerim vardı..yalnız yürümeliydim yolda..dönüp bakmamalıydım arkama..kim seslenirse seslensin..yolum burası gelmek istersen gel demeliydim..değiştirmek yolumu..bu hangimizin aklından geçerdi ki?senin mi?benim mi?imkansızdı bu işte..
ama şimdi..
uğruna yolunu değiştirdiğin insan..yoluna köprüler kurduğun insan..yıkıyor köprüleri..açıyor setlerini şehrinin..darmadağın oluyor düzenin..darmadağın..sel geliyor şehrine..emeklerle kurduğun evlerinin içine doluyor felaketin suları..ne yol kalıyor,ne şehir..dizlerini karnına çekip,ellerinle saklıyorsun yüzünü..ne görmeye ne görünmeye tahammül edemiyorsun..aynaya baktıkça nefret ediyorsun o sulietten..bu ben değilim..bu ben değilim..bu ben değilim..değilim..seni çocuk yapan o gözyaşlarını kurutmak istiyorsun..bitsin artık gözümdeki yaş..kimse bilmesin artık çaresizliğimi..kimse duymasın feryatlarımı..bu ben değilim..

ama olmuyor..su yükseliyor..bir uğultu kulaklarında..garip bir uğultu..vücunu saran serinliği anlamaya çalışıyorsun..zor olmuyor..uğrunda yolunu değiştirdiğin insanın açtığı setler ile yüreğine dolan felaketin suları artık izin vermiyor yaşamana..olmuyor..