YASEMİN 2. BÖLÜM

• 9 Mayıs 2010 Pazar 13:28:26

İkincisi "Oliwer Twist".Charles Dickens.Yetimhaneden,hırsızlığa geçen bir küçük çocuğun hazin öyküsü.
Saatler geçip gitmiyordu,yazın sıcağı evlerin damlarına vuruyor,hayatın anlamını sökmeye çalışıyordu. Günlerden Cumartesi.Yarın yolculuk var İstanbul’a.Üniversiteler şehri,hayatın, sevgi’nin ,aşk’ın,yalnızlığın,kaderin ve umudun şehri.Yasemin:
-"Ahmet’le nasıl gidiyor?"Gülsüm:
-"Ahmet mi?Ben Hakkı ile çıkıyorum ,kızım."Yasemin:
-"öyle mi?" dedi.Kendisinin hiç sevgilisi olmamıştı. Neden sevgilisi olsun ki?Bilmiyordu.Bu zamana kadar daha kimseden hoşlanmamış veya nasıl derler elektrik alamamıştı.Elektrik almak.Saçma.Bir kişinin ilk görünüşte yakışıklı olması genelde kızlar için önemlidir.Ne kadar saçmaydı yahu bu?İnsanın dış görünüşüne önem vermek.Saçmaydı tabiki de.
Yasemin:
-"Ama daha önceki haftada Çağan ile çıkıyordun."Gülsüm:
-"Aman boşver"...Saat on’a yaklaşıyordu.Biten günün yorgunluğunu atlatmak isteyenler uykuya dayanıyor,geçmişlerini unutuyorlardı.Yere yapılan ufak bir yatakta Gülsüm uyuyordu.Yandaki yatakta ise Yasemin.Kapı kapanmıştı çoktan.Perdeler kapanmış,ışıklar sönmüş,oda karanlıklar içinde bir kelebek gibi dans ediyordu adeta.Sivas’ın o soğuk ,buz gibi soğuğu tekrar başlayacaktı.İnsanın kanını donduran,çıplakayakla özgürlüğe koşarken soğuğa yakalanan bir çocuk gibiydi kar.Sivas’ın küçük bir köyüydü burası.Az insan yaşar,birde ilkokulu vardı.Lise’ye gitmek isteyenler ilçede yatılı yutlarda kalıyordu.
Rüyasında Gülsüm ayakta bekliyordu.Karanlık bir odaya ışık doldu bir an.Bir masa,bir sandalye.Başka görünürde bir şey yoktu.Yalnız sırtı dönük birisi vardı.Yavaş yavaş karanlıktaki yüz aydınlığa döndü.Gülsüm derin bir hıçkırık nöbetne tutuldu bir iki dakika.Karşıda duran Muzafferdi.Siyah saçı dağılmış,siyah gözlerinden inciler dökünen biri olmuştu.Hafifvücudunu taşıyamıyordu belkide.Gülsüm’le yaşıt olmasına rağmen daha yaşlı görünüyordu ruhen.Gülsüm diz çöktü.Belki bir özür veya isyanın baş göstergesiydi bu.Muzaffer uzun bacakalarını yavaşca hareket ettirerek Gülsüm’e doğru yaklaşıp,diz çökü.Elini Gülsüm’ün çenesine koyarak Gülsüm’ün yüzünü gördü.Ağlıyordu.Soğuk elleriyle gözyaşları sidi.Tekrar ayağa kalktı.Ve masaya oturdu. Ellerini masanın üstüne koydu.Sonrada bu can sıkıcı tutumundan dolayı sıkıldı.Gözleri Gülsüm’ün gözlerine denk geldi.Muzaffer:
-"Uzun zaman olmuştu görüşmeyeli.Değil mi?Uzun zaman.Neler sığmadiki küçük hayatına.Çağan,Ahmet...Gerisini saymayayım ne olur.Seni seviyorum Gülsüm.Hemde diğerlerinden daha çok. Ben seni çok sevdim.Sen bir şey isteyince hep yaptım.Yapmadığım bir şey varmı söyle Allah aşkına?Varsa,söyle.Hiç durma.Vur yüzüme.Ben senin mutlu olman için elimden geleni yaptım.Biliyorum,başkasını seviyorsun.Aynı daha öncekileri sevdiğin gibi.Hepside çok yakışıklı.Ama Muzaffer sevemez değil mi?Aptal Muzaffer sevemez değil mi?Tipsiz Muzaffer.Salak Muzaffer.O aşık olamaz.Öyle mi?Gülsüm.Ben seni çok sevdim.Senin yanında bir erkek görünce hep ağlıyordum.Bu acıya dayanamıyorum.Her gece Allah’a senin beni sevmen için dua ediyorum.Seni sevdiğimi her gece fısıldıyorum.İsmini bir kağıda yazıp duvarlara asıyorum.Her uyandığımda aklıma ilk sen geldiğin için.Belki de deliyimdir?Kimbilir?Her gece senin hayalinle konuştuğum için.Ama şunu hiçbir zaman unutma.Bens eni çok seviyorum Gülsüm.Aşığım.Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim."
2.BÖLÜMÜN SONU
YAZAN:ONUR ÇETİN
NOT:(Öykünün devamını perşembe günü yayımlacağım.)