Evet gizli bir kıskançlık da vardır.

Fakat daha çok kendi eksikliğine kızmaktır ondaki duygu karmaşası.

Eser Hanım gayet güzel açmış konuyu.

Yazınız özgündü. Tebrik ederim.
Vakit buldukça ben yine gelirim.

Selamlar.

Aslında anadolu kültürümüzün temeli
insan egosunu yenme üzerine kuruludur
yani; egonu ne kadar yendi isen o kadar büyük olursun
insanı bir başak olarak ele alırsak eğer, ne kadar harman olur kavuzun savrulur ve tane kalırsan
o kadar mutebersin demektir.

Ben de derim ki bir insan egosunu ne kadar yenmiş ise o denli medenidir. Çağdaştır. Aydındır. Olgundur.
yukarıda anlattığım nedenlerdendir ki Yunus Emre'nin Karacaoğlan'ın Pir Suldan Abdal'ın
Kaygusuz Abdal'ın, Fuzuli'nin ve Mevlana gibi şairlerin kayda değer bir rakibi yoktur.
Onlar rakipsizdir.


Ama çağdaş şiir dediğimiz günümüzün bozulmaya yüz tutmuş ve estetikten oldukça uzaklaşan
şiirde ego doruk noktasına ulaşır. Bu sebeple yazdıklarınızda çok haklısınız bu açısıyla

sevgilerimle Selim kardeşim
sağol

Şair, başka bir şairi sevmez.

Bu duygulari tasiyanlar sair bir ruha sahip olamaz.Asla.
Sair yüregi cocuk temizligindedir.
Kendine istedigini baska bir gönle isteyendir benim icin bu böyledir.
Amaci begenilmeyse siir orada biter.

Sizin böyle kiskanc bir sair olmadiginizi biliyorum.Siirleriniz kanitidir
insan sevgisi ile dolu.Bu yaziyi yazmaya iten bir sey vardir diye düsündüm ben.

Degisikkti oldukca.
Yüreginize saglik.
Saygimla

hicbitmez tarafından 5/3/2010 11:52:21 PM zamanında düzenlenmiştir.

şiir yazan herkese şair demiyoruz elbette...
usta olmuş kişidir, şair...
ve insan bir yere gelmişse duramaz artık...
mükemmel olma çabasıdır...
daha iyiyi üretmek çabasıdır..
beğendiği bir imgelemeyi " neden ben düşünemedim, üretemedim? " üzüntüsüdür aslında kıskançlığı...
kendini eksik görmesidir...

saygılarımla

Yazdığım üç beş tane şiir parçasıyla kendimi şair sınıfına sokmadığım için, üzerime alınmadım :) Ayrıca şairler kıskanç mıdır, tartışılır. Bak ne güzel edebiyat defterindeki şair kardeşler toplandılar Ankarada. Gerçi yazı ve yorumlardan okuduğum kadarıyla pek parlak geçmemiş ama, sebebi kıskançlık değildir galiba. Demekki aynı ortama girilebiliyormuş sevgili meselci. Sen de bir şairsin, yoksa sen misin kıskanç olan?
Saysılarımla.

ya arkadaş bu dediklerin kimlerde varki o zaman bende şair değilim bunu kendimde kabul etmiyorum zaten
şair olabilmek için daha çokkkkk yolumuz vardır
saygılarımla kendi adıma konuştum

Şairlerin kıskançlığı sinsidir. Alt etme üzerine kuruludur. Rakibini geçmedir. Zirvede tek kalmadır. En güzelini yaratmadır sevdası. Dalgası önüne geleni yutmadır. Kavgası herkesi bileğiyle yenmedir...


Acaba diyorum...Ben de öyle miyim yoksa?..Kimbilir belki de yazdığın gibiyimdir...Ne dersin?...

Sevgilerimle kardeşim...selamlar...

ürettiğinden beklentisi yüzünden böyle olmalı.
amaçsız eziyet düşünülmeyeceğine göre bu olağan geldi bana.

bütün devinimler;
var olabilmek için çevre tarafından kabul görme güdüsüne dayanıyor.

ben o zaman şair olamadım kimseyi kıskanmıyorum güzel bir şiir ilham verir bana ,şairleri kıskanmaktan ziyade ' ah işte bu şiiri ben yazmalıydım 'veya ' bu sözü ben bulmalıydım ' gibi söylemlerim olmuştur ama onur duymuşumdur yazan yürekle