KURTULUŞ GÜNÜ

• 2 Mayıs 2010 Pazar 20:40:55

Dayım öğretmendir.İzmir’de görev yapıyor.Dayımın oğlu Barış bizdeydi.Dayım gece
telefon etti.Barış’ı İzmir’e götürmemi isredi.Barış ,kendisi gidemez,çünkü o daha çocuk
okula gitmiyor.Beş yaşında.
Dayımı çok özlemiştim.Onu çok severim.Telefonda sesini duyunca çok heyecanlandım.Bir an önce sabah olmasını istedim.Sevinçten gece pek uyuyamadım.
Sabahleyin annemin öpücüğü ile uyandım:
-Günaydın anneciğim diyerek yataktan fırladım!Yatağımı düzenledim.Elimi,yüzümü
yıkadım.Saçlarımı taradım.Temiz giysilerimi giydim.Kahvaltı sofrasını hazırlayan anneme
yardım ettim.Barış’ı uyandırdım.Barış,akıllı ,temiz ve düzenli çocuktur.Sabah temizliğini
yaptı.Giysilerini kendisi giydi,
Kahvaltı yaptık.Kahvaltıdan sonra Barış da ben de dişlerimizi fırçaladık.Anneme:
-Hoşça kal deyip elini öptük.O da bizi kucaklayıp öptü:
-Güle güle gidin.Sağlıcakla gidin.Eve gidince telefon açın ,dedi.
Tren istasyonu evimize çok yakındır.İstasyona kadar trafik işaretlerine dikkat ederek yürüdük.Barış,hiç tren görmemiş.Treni görünce çok sevindi.Trenin"Cuuf cuuff cuuff"
diye ses çıkarması çok hoşuna gitti. Hemen trene binmek istedi.Ben, trene bilet almadan
binilemeyeceğini söyledim.
Bilet gişesininönünde çok sıra vardı.Hemen sıraya girdim .Bilet paramı hazırladım.Sıra
bana gelince biletleri aldım.
Trenin hareket etme saatı yaklaşmıştı.Hemen trene bindik. İki saatlık bir yolculuktan sonra İzmir’e vardık.Yolculuğumuz çok iyi geçti.
Dayım ,bizi istasyonda karşıladı.Dayımı görünce ben de Barış da çok sevindik.İkimiz de koşup boynuna sarıldık.Dayım da bizi sevip okşadı.Gözlerimizden öptü.Dayım:
-Çocuklar,hemen eve gitmeyeceğiz.Size bir sürprizim var. Bugün 9 Eylül İzmir’in
kurtuluş günü.Sizi törene götüreceğim,dedi.Barış da ben de çok sevindik.
Dayım bizi tören alanına götürdü.Tören alanı çok kalabalıktı.Askerler,öğrenciler,halk,
gaziler tören alanını çevirmişti.Askeri bando durmadan çalıyordu.Bando birden susutu.
Davul zurna sesi duyuldu.O arada da efeler alanı doldurdular ve coşku ile oynamaya baş-
ladılar.Halk efeleri çılgınca alkışladı. Bir öğrenci kürsüye çıkarak şu şiiri okudu:
KURTULUŞ GÜNÜ

Bugün kurtuluş günü,
Neşelenip coşalım.
Gelin bayram yapalım,
Gülelim,eğlenelim.

Tutsaklık zincirinin
Kırıldığı gün bugün.
Al renkli bayrağımın,
Yükseldiği gün bugün.

Güneş yeniden doğdu,
Bu vatan toprağına.
Artık düşman giremez
Mehmetçiğin bağına.

Öğrenci şiiri okuyup kürsüden inince bir silah sesi duyuldu.Bütün gözler silah sesinin
geldiyi yöne çevrildi.Birden bir alkış başladı.
Gaziler,göğüslerinde madalyaları,omuzlarında tüfekleri ile resmi geçite başladılar.Yaşlı
gazileri gören Barış dedi ki:
-Aaa!Bunlar asker değil.Hepsi dedem gibi yaşlı.Babacığım,bu dedeler niçin böyle giyin-
mişler.Dayım:
-Barış!Bu dedeler Atatürk’ün önderliğinde yapılan Kurtuluş Savaşı’na katılan gazilerdeir.
Bunların sayesinde yurdumuz düşmanlardan kurtarıldı.Bugün bu gazilerimizin sayesinde özgür yaşıyoruz.Onlar,başımızın tacıdır.Onlara her zaman saygı göstermeliyiz,dedi.
Barış:
-Babacığım!Ben bu gazi dedeleri çok sevdimGidip onların ellerini öpmek istiyorum,dedi.
Dayımın ve Barış’ın söyledikleri beni de çok etkiledi.Kalbim gururla doldu.Ben de gazilerimizi kucaklayıp ellerini öpmek istedim. Bu isteyimi de dayıma söyledim.Dayım beni
ve Barış’ı gazilerin yanına götürdü.Hem ben hem Barış ,gazilerimizin ellerini öptük. Onlar
da bizi kucaklayıp sevdiler.Bir gazi:"İşte Atatürk’ün kurduğu cumhuriyeti,Atatürk devrim ve ilkelerini bu yavrular koruyup yücelteceklerdir."dedi.Gazilerimize "Sağlıcakla kalın"di-
yerek yanlarından ayrıldık.Bizi törene getirdiğiiçin dayıma teşekkür ettik.
Yaşasın Gazi Mustafa Kemal Atatürk !
Yaşasın kurtuluş günümüz!
Yaşasın bize bu günleri armağan eden gazilerimiz!
Yaşasın vatanın bölünmez bütünlüğü için gazi olan kardeşlerimiz!
Ruhları şad olsun vatanın bölünmez bütünlüğü için şehit olanların!