Dolunayın sırlarını yakamozlara fısıldadığı, yıldızların ırmak olup aktığı manzarayı sonsuza kadar seyre dalmak mümkün olabilir miydi? Birkaç gün sonra ay çekilecek, deniz yürek yarısını arayacaktı bir sonraki buluşmaya dek. O küçük parkın arka bahçesinden yansıyan bu görüntü o kadar tanıdıktı ki yalaz rüzgar esti aniden. Düşüncemin izdüşümünde yakaladın beni ve güven verircesine sıkı sıkı tuttun elimi.

Yürek satırlarınızı zevkle okudum. Kaleminiz daim olsun. Selam, saygı ve sevgiler.

sen, mutluluğun resmini yapabilir misin abidin?
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren
melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne
mavi yosunlu akvaryumda yüzen kırmızı balığın
ne de
al çeperli elmanın
mutluluğun resmini yapabilmekten
daha kolay değil mi yıldızları
balık ağlalarına doldurmak
sevgiler

resim yapan biri olarak mutluluğun resmini çizemedim bende..kutlarım

acının bile tebessüme dönüştüğü sevgiliyle olmanın mutluluğunda o salıncaklı kareyi yürekteki yansımasını resmetmek her babayiğit ressamın harcı değildir .tıpkı ustadın dediği gibi...aşkı resmetmenin değil ama şiirini öyküsünü okumanın yolu sizin sayfalarınıza ugramakla yeterli.çok güzeldi başarılı bir yazım diliniz var.kutluyorum sizi

mutluluğun resmi yapılabilir mi bilemem ama bir ayzı okunduğunda insan kendineden geçebilir, mutlu olabilir.
örnek mi?
sizin yazınız.

kutlarım.