Devlet ülküsü ne yalnız başına bir kara parçası, ne bir din birliği nede özgürce hareket etmek için fırsat oluşturan bir etkendir.Devlet bayrağıyla, marşıyla,kültürel renkleriyle ,dinleri ve dilleri farklı olan vatan olgusu uğruna canını feda edebilen insanların oluşturduğu tüzel bir kavramdır.
Herkesin vatanı ve devleti olabilir lakin korkakların ve fikri düşüncesi olmayan insanların devleti olamaz.Çünki: Bu insanlar insiyatif alıp taşın altına ellerini koyamazlar.Hep başkalrının düşünceleri ve gölgelerinde yaşarlar.Böyle ortamlarda o insanların ne kişilk yapısı nede düşünüp karar verebilme güdüleri gelişir.
Bir ömür boyu komşunun gölgeliğinde dinleneceğime , kendi diktiğim fidanın gölgesinde dinlenmeyi tercih ederim.Sonuçta herikiside gölge ama biri başkasına ait gölge iken, diğerinin ise gölgesi olmamasına rağmen sana ait olduğunu bilip, gelecek için umut olup tutunacak dal oluşturur.Komşunun gölgeliği sonuçta bugün benimdir ama fidan ise kökü toprakta kaldığı müddetçe benimdir.Vatanda işte böyle bir birşeydir.Ya sana hükmedenin boyundurluğu ve bayrağının gölgesi altında yaşıyacaksın yada buna razı olmayıp vatanı için canını hiçe saymaktır.Nasılki bir kalpte iki sevgi olmuyorsa bir vatanda da iki bayrak iki gölge olmaz.Biri bize hükmedenin bayrağı; rengi sembolü ve göklerdeki yeri belli iken diğeri ise sadece evin bir odasında yada mahallende dalgalandırabildiğin bayraktır.
Biz devletiz,bizim bayrağımız ve hudutlarımız var demek kolaydır.Lakin zor olan biz bu devlet için bu tertemiz insanlar ve bayrak için yaşarız demek zor olsa gerek.Yüce yaradan birçok şeyi çift yaratmıştır.İnsanları bay-bayan,mevsimleri yaz-kış,günü gece-gündüz ve birçok organımızı.Ama hayat bir ve tek kullanımlıktır.Ne seçme şansın nede beğenmeme lüksün vardır.Eşsiz yaşayan çok insan, sadece geceyi yaşayan amalar, eli olupta ayağı olmayan çok kişi vardır.Bu saydıklarımdan birini feda etmek çok kolaydır. Fakat candan vaşgeçmek zor olanıdır.Tabi bu söylediklerim herkes için mi? Tabiki bu yargı herkesi kapsar dersek şehitlerimize gazilerimize ve tarih yazan mehmetlerimize büyük saygısızlık etmiş oluruz.
Güneşin batışını seyretmek ne kadar güzel ve doyumsuz bir haz ise insanın kendi vatanında başka bayrakların dalgalanması da bi o kadar can sıkıcı bir durumdur.Bu ülke için canını kanını feda edenler gibi üç kuruş menfaat için makam mevki için başkalarına secde edenlerde olabilir.Bayrak mehmetimin şanı şerefiyken menfaatçiler içinse bir bez parçasından ibarettir.O şahsiyetler bayrağı amaçlarına ulaşmak için araç gibi kullanmaktanda geri durmazlar.Bu kavramlar her ikisinin de bayrağa bakış açılarını gösterir.
Fert olmak kolaydır, ama fert içinde mehmet olmak zordur.Çünki : Mehmet için mal mülk değil vatan ve bayrak ülküsü alevlenmiştir.Gözleri artık bişeyi görmez.Gerekirse çarpar kalbi vatanı için gerekirse durmasınıda bilir kalbi . Ateş sadece düştüğü yeri yakmamalı , hepimizin bağrı yanmalı hepimizin içinden bişeyler kopmalı.Sahip olduğumuz bir çok şeyi mehmede borçluyuz.Bizlerde borcumuzu sadece yetiminin başını okşayarak onun dünyada bıraktığı evin bayrağını dalgalandırarak ödeyebiliriz.
Nasılki maaş gününü,sevdiğimizin doğum gününü unutmaz heleki sevgililer gününü bile boş geçmiyor isek mehmedimizi ve emanetlerinide unutmamalıyız.Bizler için tarihin altın yıllarının altını çizenlerin bizlerde ismini çizmeyelim çizdirtmeyelim.Unutmayalım unutulanı,unutulanda Yaradanı