Yine dalıyorsun günün yorgunluğunla.llerin dizlerin mecalsiz.Bu günkü temizlik.Yorgun yorgun yine biniyorsunuz baban annen ve sen.Tren ikici tünele hazırlanıyor.Annen ne varsa seriyor kompartımanda yemek yeniliyor.Vakit sabah.Güneş dağların üzerine vuruyor.Bir umut var diyorsun havagüzel.Başını uzatıyorsun pencereden.Annen heyecanlanıyor.Eyvah çocuk düşecek.Pencereden atlıyorsun.Pamuk prensesmişsin güya.Bir saltanat arabası duruyor,birden karabalçıklara batıyor ayakların.Anne diyorsun.Annenin elleri anlında saçlarını okşuyor.Babanı arıyorsun.Tren hızlanıyor git gide.Bir istasyonda unutulduğunu görüyorsun.Başka başka çehreler.Uzun uzun ağlıyorsun bir taşın üstüne oturarak.Bir ses geçiyor içinden ürperiyorsun.Halbuki sana üzülme diyor.
Birden çocukluğuna dönüyorsun.Üçbeş yaş araları.Annen gelecek gibi ihtiyarlamış,bu sana garip geliyor,umursamıyorsun.Gözlerin kapıdaki eşikte.Belki gelir diyorsun belki gelir.Mavi bir köşeden yeşil bir parka dönüyorsun.Sular sular sular.Her yerden fışkırıyor.Binalar yıkılıyor bir bir.Senin elinde biraz evvel kopardığın çim.Şimendifer düdüğünü öttürüyor.Gözlerin yarı aralı anneni görüyorsun,baban yine yok.Baban kırmızı kuşağını bağlayıp gidiyor.Tünele giriliyor aniden.Tren tünelin ortasında duruyor.Annen tedirgin,baban yine yok.Bilmediğin biri seni tutuyor.bir tünelden diğerine giriliyor.Bir hastane odasında açılıyor gözlerin.Yüreğine zıpkın yemişsin.Canın çok acıyor.Yine annenin ellerinde ellerin.Herkes sana kızgın.Niye pencereden elini uzattın diyorlar.
Bir elin öbürünü arıyor.Baban yine yok.Sonra hastaneden de kaçıyorsun.Penceresiz odalarda yaşıyorsun.İşte diyorsun huzur bu.Bir çığlık duyuyorsun duvarlar arkasından dalgalar duvarlara vuruyor.Bana ne diyorsun bana ne!ben huzurluyum şimdi.
Duvarlar yıkılıyor çığlığın şiddetiyle.Mavi bir deniz oluyorsun.Köpüklerinde kırık kanatlarıyla bir martı duruyor.Dönüyor bakmıyorsun.Balkıkların iştahla saldırıyor.Normal diyorsun normal.Her cablı diğerini yer.Martı son gayretiyle havalanıyor.Dalgaların uzuyor uzuyor uzuyor martıyı sakin bir koya bırakıyorsun.Ellerinden eski kirleri siliyorsun.Görmemeli diyorsun bu beyaz martı,tünellerden geçerken elime bulaşan kiri.
Uyanıyorsun.Martı derin bir rüyada boğuluyor.Seyirciler pembe mendilleriyle siyah gözyaşlarını siliyorlar.Bir çan sesi duyuluyor.
İkinci perde bitti bir ara veriliyor.