NE OLDUM DEMEMELİ

• 4 Eylül 2007 Salı 07:51:26

İnsan, rüzgârın önüne katılmış, er meydanında havlu atmışlar gibi. Ortada köy yok. O köylünün kapısını çalıyor. Mülkü yok, Süleyman tahtından dem vuruyor. Gürültü, patırtı çok. Ortada güzel adına parıltı yok.

Nefsin şeytanı insanı kendine çeker. Nefis denen iblisin önünde el bağlamak, makam sevdasıyla, kılıç kuşanmak davasına kalkışmak akılsızlıktır. Her kim ki kelebekler gibi halinden memnun yaşarsa, tek başına ateş ordusuna saldırabilir. Hırkayı alan cihanı elde etmiştir. Hayırlara riya karışmışsa, o Allah yolunda sarf edilmiş sayılmaz ve ondan fayda umulmaz.

Her türlü hilekârlığa aklı eren, birkaç batman kemik yığını. Daha ne kadar gurur ve benlik dâvâsı güdeceksin. Senin gibi niceleri makam, mevki ve rütbe sevdasıyla rahatlarını kaçırdılar. Bu varlıkların sonucu neye yaradı. Bunlar kâr ettiklerini sandılar, ne yazık ki zararlı gittiler. Güneş gibi nur saçsan, göklere yükselsen ne çıkar? Sonunda yine toprağa düşeceksin. Cihanla hoş geçinme yolunu tutmalı, tutmalı ki o sana baş eğsin. Her işi kendi yapan, boşuna günaha suç bulmaya kalkışmasın.

Adam olmak için nice zorluklara katlanır, çok çalışırız. Bizde adam olma mertebesini elde edecek değer, yetenek yoksa suçu zamana yükleriz. Bu insafsızlık değil midir? Ne şekil bir hediye olursa olsun, sultan tarafından beğenilmedikçe makbul olmaz. Diken de gül de aynı yerde biten ama insanlar gülü koklarken dikenden uzak olmaya çalışırlar. Bunun bir anlamı yok mudur? Gerçi aptala malum olur.

Eğer olayların akışı belli kurallar üzerine kurulmamış olsaydı, tabiat kanunları karmakarışık olurdu. Demek ki irade ezeli devlet sahibinindir. Bizim tedbirimiz onun takdirini bozamaz. Cihanın rızk ve devletine bak kimlerin elinde. Yiğidi hor görüldüğü gündür bugün. Devlet ve talihi yaver olanların cihanda bir kaygıları yoktur. Onların talihi devamlı yaver gider, nerede olsa devlet kulu olmayı becerirler çünkü. Onlar için el etek öpmekle ağız kirlenmez.

Mülk ve saadet gerçek devlettedir. Geçici olan bu dünya devletinden fayda umanlar yanılmışlardır. Bir takım lüzumsuzluklara düşmekten ne fayda var? Devlet kapısını öz malı görenler yüzünden, karıncaların rıskı çok görülür olmuştur.

Artık aklını kullanma zamanıdır. İnsan iyi düşünürse kendi vücudu bile Allah yolunda ona yeterli yüktür. Daha ne kadar öteye beriye el atıp, “ünüme ün katayım, daha yüce bir devlete ereyim” diyecek bu insan. Sen bütün cihanı eline geçirsen, bir gün mutlaka bırakıp gideceksin. O halde bu kadar hırs neye?

Hırs kulluk yolunu keser. Hırsı ise ancak kanaat durdurabilir. “Cahillerin sohbeti akla zarardır” diye şair doğru demiş. Mana âlemine düşman olanda dostluk yoktur. Yılanın kuyruğundan derman fışkırmaz. Ve de it eniği kurt olmaz, unutmamalı.