Zamandan ötürü tüm şikayetlerim, zamana değil.
Bu kadar çabuk geçmesi beni yoran.
Daha dündü denilen birçok şeyin artık çok geride kalması ve bir daha geriye gelmeyeceğinin farkında olmak, törpüleyen duygularımı.

Halbuki elinde olan birşeydir yönetmek zamanı, ve olacaklarda bir etki payı vardır insanın. Ama görmek istediğimizden başkasını göremediğimiz için hep ahlarla doludur sözlerimiz. Bize bahşedilen güzellikleri görüpte şükretmek değilde işimiz, hep acılardandır şikayetlerimiz. Tıpkı elimize aldığımız bir güulün muhteşemliğini bırakıp dikenlerine takıldığımız gibi.
Seçimlerimizden dolayı doğan etkenlerin beklentilerimize cevap vermediğini düşünüp yeni yollara adım atarken, çoğu zaman elimizdeki güzelliklerin farkına bile varıpta şükretmeyiz. Hep karşılıksız düşlere bağlarız umutlarımızı, yada verilen karşılığı beğenmeyiz. Beklentimizi o an karşılamadığı için. Ve hep kendimizi bir savaşta, bir fırtınada bir acı buhranında bulduğumuzu düşünürüz. Şikayettir tek çaremiz... İsyan doludur. Bir suçlu ararız, bütün bu acılara gark olmamıza neden olan bir suçlu. Bu suçlu çoğu zaman kaderimiz, sevdiğimiz, karşılıksız aşkımız, yani bizden başka herkes ve herşey olur.
ASLINDA;
Derin okyanuslarda boğuşuyorsam fırtınlarda, tek SUÇLU benimdir. Belkide hep yanlış limanlara demir atmaya çalıştığım içindir yeniden fırtınalara tutulmam. Yelkenlerimi hep yanlış rüzgarlara yönlendiren benimdir. Umut güneşinin önünü balçıkla kapatan, sonrada şikayet dizeleri sıralayan benimdir...

Oysa en karanlık bulutlar arkasında bile güneş beklemekte değilmi? En karanlık kışlar bile baharla son bulmakta değilmi?
VE
Biz hangisini görmeyi tercih ediyoruz aceba?

İnce akar gözlerimin yaşıda
İçim nehirlere döner
Kimselere söyleyemem derdimi
Yüreğim sızım sızım sızılar
Yalnızlığım kadar kimsesizim
Beni bi susmalarım anlar...

Hayata küskünlüğüm var.
Sebep BEN
Mutsuzluk ikinci adresim
Sebep BEN
Ruhum buhranlarda yine

Yok olmuyor böyle...

Yapma be dostum... herşey senin elinde...

Kaldır gözlerini yerden, gör artık... bahar seni bekliyor...