GÜNLÜĞÜMDEN - 16 ?

• 19 Nisan 2010 Pazartesi 21:30:44

GÜNLÜĞÜMDEN – 16 ?
Merhaba Tutku! İçim bir tuhaf. Gözlerimi zorluyor, akmak için yaşlar. Tutuyorum.
Son bir haftadır bana yaşatılanlar yüzünden, toparlanamadım daha. Düşünüyorum da, inanılması güç. Söyleyecek sözüm yok. Kalbimin bir damarı koptu sanki. Evet öyle oldu. O güzelim büyü bozuldu. Herşey, sıradanlaştı. Ama ben o farklı büyüyü, özenle saklayacağım içimde.
Tutamıyorum gözyaşlarımı. Ne kadar aksalar az. İnsanlar, ne kadar acıtıcı olabiliyor? Dedim ya, söyleyecek sözüm yok. Gerçekten, kalbimin bir damarı koptu.
Hastalandırdılar beni. Önce iş sorunu, sonra da, ondan daha kötüsü, şu dayanamayacağım derecede, acıtıcı olay. Başım ağrıyor ve dönüyor. İlaçlarımı, düzenli kullandığım halde, sanırım tansiyonum çıktı.
Psikolojim, tamamen düzelmişti. O da biraz bozuldu. Çünkü, ağlama isteği geliyor. Hüzün ve acı duyuyorum. Seviniyordum. Hayatımda ilk kez, çok uzun bir zaman, bu isteği duymadığıma.
Atlayacağım yine bunları. Ö Ğ R E N İ Y O R U M. A C I M A S I Z C A .
İş sorunum çözümlendi. Bu gün, belediye başkanının özel kalem müdürü beni aradı. Çok ılımlı ve güzel konuştu benimle. Masayı hazırlayınca, çalışmaya başlayabileceğimi söyledi. Adresimi istedi. Mesajla gönderdim. Artık, coşkuyla-alabildiğine sevinemiyorum. Dilerim, artık bir terslik çıkmaz. Aklıma gelmeyenler ve olmadık şeyler çıkabiliyor.
Çıkmasın artık hiçbir şey. Çalışma iznim var ve ben, haftalardır çalışamıyorum. Hayırlısını ve iyisini istiyorum her zaman. Olur mu olur? Bir de bana normal otobüs göndermesinler? Ona binemem ki. Of Allahım, umarım böyle bir şey ve herhangi bir terslik olmaz. Ne kötü? Hep o kadar üzülüyorsun ki. Şöyle, yürek dolusu sevinemiyorsun. Sürekli bir tedirginlik oluyor içinde.
Masayı, Anar verecek. Katlanabilir, plastik bir masası varmış. Onu getirecek. Sanırım, bu hafta çalışmaya başlarım. Hayırlısıyla, o günleri bir görebilsem?
Denizi de göreceğim.Yani, öyle sanıyorum. Çünkü, başkanın odasından, deniz alabildiğine görünüyordu. İnşallah masamı da, denizi görebileceğim bir yere koyarlar.
Anar’la bu kez, farklı çalışacağız. Onun ürettiklerini, satın alacağım. Ve sonra ben, istediğim fiyattan satacağım. Tamamen özgür olacağım. Benim standım olacak. Böylesi daha iyi. Sadece, kendime sorumlu olacağım. Bol şans, bol kazanç.
Nilgün ACAR 19. 04. 2010 ALANYA-EVİM