Küçük Dükkânın Günlüğü

• 19 Nisan 2010 Pazartesi 16:08:19

’ mutlu aşk yoktur ’der Aragon
oysa mutlu son mu lazım aşklara; istemem

yeni taşındığın evin karşısında kiraladığım dükkanda şiirler yazıyorum ikimize
beni bil istiyorum; ama sana söylemeyeceğim. sen uyanmadan kalkıyorum sabahlara gökyüzüne bulutları dikiyorum, biraz bekleyip yarım bardak su döküyor bereketle suluyorum bahçendeki belirsiz çiçeklerini. sen uyanıyorsun, ben yine dönüyorum dükkana toprağın kokusunu içine çekiyorsun balkonda seni izliyorum habersiz. haftanın yedi günü sekiz oluveriyor seninle bir gün fazladan yaşıyorum seni, o sıkıcı pazar günleri bile kıskanır sana olan aşkımı. en sevdiğim gün perşembe tüm yıl defalarca söyler sana yazdıklarımı içinden; sonra cuma olur
bir öğle uykusunda kapanır küçük dükkanım rüyamı sana bırakıp uyanırım her sende daha da beslenir aşkım.dükkanım..içi boş görünen tek tezgahlı kahverengi tuhaf bir koltuk hafif karanlıklar..bir de dafterim var bir tanrı bilir bir de o seni nasıl sevdiğimi.
halimi bilseler üzülürler belki ya da öldürür bu aşk beni sanırlar..korkma aşk öldürmez habire babayiğit arar durur kendine sevene hodri meydan kalır, kimi cesaret eder kimi bırakıp kaçar insanların; işte bu yüzden anlamazlar beni
bizim mahalle çok tozludur, yine elimde şişe aklımda sen su serpiyorum kırmızı toprağa ve aldığın yeni araban kapının önünde duruyor. hayırlı olsun güzelmiş
kırmızı bisikletim kırılmış sana; ama olsun o da çok seviyor seni birlikte bekliyoruz seni evde yokken, geldiğini görünce ona sarılıyorum mutlu oluyoruz kıpkırmızı.. ilk çarşıda görmüştüm seni sadece sen ve ben vardık sanki orada
peri sanıp sevinmiştim; gerçekleşmesini istediğim üç dileğimde sendin çünkü
hiç tereddütsüz yanıma kadar gelmiştin kolunda çanta..bana o söyledi
yanıma durduğunda mis gibi kokuyordun adımı sorduğunda konuşamadım
adını söyledin.. onaylarcasına kafa sallayabildim zar zor. ehhhh! kendime geldiğimde yaşlanmıştım sen evlenmiştin başkasıyla ve ben hala sana aşıktım umutsuzca. ölümle ilgilenmesen de bir melek gelip gidiyordu evinize yıllar sonra ölümüne hazırladım kendimi.. bir perşembe günü görebildim solgun yüzünü
küçük bir çocuk sanıp el salladın bana sonra cuma oldu, sen öldün..
cenazene geldim bisikletimle şiir defterimi de getirdim sana mezara gömülmeden
bir çırpıda okudum hepsini, ilk defa seni sevebildiğimi söyledim dayanamayıp
gözlerimden akan yaşları toprağına savurdum..kimse görmedi beni üzülme
geri adımlarla dükkana döndüm, bisikletimi elimi çekerek
yıllar geçti uyuyakaldığım dükkanda hala çok yaşlıyım ancak vasiyetimi yazabiliyorum kendime neyim varsa bisikletime bıraktım, son isteğimi yazdım şiir defterime..
ölüyorum; yazdığım şiirlere söyledim beni üzmediler rüyamdaki mezarına baksınlar ben ölünce ve her perşembe beni anlatsınlar sana

2008’Mart 22