Sessiz bir gecenin soğuk sokaklarında yokluk ve varlık,titreyen bir lambanın uzantısında gölgeler ve ben;
Bedenim çıplak üşütmüyor beni sonbahar.Dökülen yapraklar gibi döküldüm paramparça, sızlayan vicdanım çözüm olamayan pişmanlığım karabasan gibi üstüme çöktü.
Ürkek bir kuş gibi titreyen avuçlarımdan kaybolup gitmiş umutlar.Yanlış bilinen bir zamanda istemeden yapılan hatalar zincirinin kurbanıydım artık.Herşey aşk için olan
ama ebedi ama mevlevi yeri gelince imanla yerine göre sevgiyle her birimizin yapmak istediği iyilikler bir başkası için kötülüğe dönebilir.
ben ki yaptım bu hayatı kendime infaz cezamı kestim elimle sizki iyilik yaparken düşünün kendi kendinize......


SADECE BİR ANLATIM İNSANCA YAPTIKLARIMIZA LÜTFEN DİKKAT EDELİM....

SAYGI VE SEVGİ İLE KALIN SEVGİLİ DOSTLAR ŞAİRANE YAZILARDA BULUŞMAK ÜZERE

SEVGİLERLE
Volkan KESKİN