h€p s€ni ..... ßiRteK s€niii...<3<3

• 17 Nisan 2010 Cumartesi 14:01:34

iŞte yiNe bir qüNbatımıNa şahitLiqimi yapıyoRum...
ßedeNimi baStan uca saRan bu senSizLikten sonra,önce gökyüzüne ve sonra yeryüzüne bakmayı başarıyorum...
Ve görüyorum kiii; yeryüzünde ne güneşe acıyan bir canlı var,ne de bana acıyan bir sen...
Ne güneşin’’Gitmek istemiyorum’’diye bağıran haykırışlarını bir duyan var, ne de ’’Geri dön’’ diye haykırışlarını duyurmaya çalışan beni bir duyan...
Yeryüzünde,bu koca yeryüzünde şu güneşin haykırışlarını,acılarını dindirmek için dualarında birazcık yer veren yok mu ona? ? ?
Oysa ben her günbatımında güneşe önce dua ediyorum saatlerce...
Sonra aklıma ben geliyorum ve başlıyorum bir de Tanrı’dan seni istemeye. Tanrı’dan birtek seni istemeye...
Hani ne bileyim,belki bir gün acırda bana, seni gönderir diyorum.
Ve hiç bıkmadan,hiç usanmadan her günbatımında aynı duayı farklı farklı biçimlerde uçuruyorum O’nun yanına...
Diyorum ya; belki duyar sesimide seni yollar bana,seni bağışlar.
Ben seni bildim hep, birtek seni.
Aldım ve yüreğimin en yüksek tepesine oturttum,en zirveye.
Sonra aşağı indim ve bu güne kadar hep izledim seni.
En güzeliyle, en tatlısıyla, en mükemmeliyle, izledim...
Ve biliyorum ki; şimdi tutup seni kollarından, indirmeliyim en aşağı.
Ya gömmeli seni; taa en ucsuz bucaksız yere; ya da tutup atmalı seni bu yürekten; alçakça ve acımasızca...
Haketmediğin bu bakışlara baktırmamalı seni yaa,neyse...
Her gördüğümde seni, bakmamalı o anlamsız bakışlara ya neyse...
Hani,korkmamalı’’Benden önce geçmiş olmasın buradan, lütfen Allah’ım lütfen; geçip gitmiş olmasın.’’ diye ya, hadi yine neyse...
Bir okyanus kadar büyüksün şimdi yüreğimde; seni bir zerre kadar bırakmamalı şu saf,şu temiz yürekte; izin vermemeli,mani olmalı kirletip rezil etmene ya neyse, yine neyse...
Bir yüreğin,koca bir okyanusun ortasında yıllarca sürüp giden, o bitmez tükenmez çaresiz çırpınışlarından sonra,ufacık bir dalgadan boğulup gitmesi ne demek bilir misin sen?
Ya da, ya da; hiç boğuldu mu yüreğin bu koca okyanusta?
Ben neye yanıyorum biliyor musun?
Mışıl mışıl uyumam gereken gecelerde, sana sayfa sayfa aşk şiirleri yazarak geçirdiğime yanıyorum...
Biliyorum; seven sevdiğine yapmalı bunu ve hatta daha çoğunu. Ama ben şimdi biliyorum ki; unutmalıyım seni.
Hani yaz gelince kışı,kış gelincede yazı unutanlar gibi unutmalıyım şimdi seni.
Çocukluğunu unutanlar gibi unutmalıyım seni.
Şimdi sonsuza dek unutmalı seni ama,söylesene bunu her günüme senin bakışlarınla başlayarak nasıl yapacağım? ? ?
Sende yaşadığım bütün ilklerimi nasıl unutacağım? ? ?
Sana verdiğim aşkımı nasıl geri alacağım? ? ?
Aşk,şu başıma bela aşk.Nasılda buldu seni,nasıl sevdi anlamadım.
Şimdi çıksa ya gizlendiği yerden,dese ya artık özgürsün.Bıraktım ben seni. Dese yaaa...
Aşk,şu lanet olası aşk,geldi; buldu beni yaraladı en derinden, en aşılmazından ve sonra gizlendi en bulunmazlara...
Ben sevmek istemedim ki seni, alıp koymak istemedim ki en güzele. Seni en erişilmez bulmak istemedim ki. Yüreğimin en değerlisi yapmak istemedim ki seni ben...
Senden önce,bir ben vardı hayatımda; gülmek vardı,koşmak,eğlenmek vardı...
Senle bir ben gitti hayatımdan,lanet olası bir sen geldi yerine.
Beraberinde; gözyaşı,umutsuzluk,hüzün vee avuç dolusu acı getirdi.

Belki en acısıyla taşımaya çalıştım seni,yaşamaya...
Ama olmadı işte,başaramadım.
iLk yeniLgimi aLdım sayende;
Seni alabileceğimi bilsem,kazanabileceğimi.
Neler vermezdim,neler yapmazdım ki...
Ama...
ßéN iLk s€ni sevdim,saNa değer veRdim,seninLe yaşadım,iLk s€Ni yaŞadım...
ßén hep seNi sevdim,hep seni...
v€ ßiRteK seNi...