HASTAHANEDE

Geçtiğimiz hafta rutin kontrollerimi yaptırmak için hastahaneye gittim.Dr.kapısında numaramın yanmasını beklerken benim ön sıramda olan genç acele ediyordu.Başkasının haksız yere aradan içeri girdiğine kızmıştı,söyleniyordu.Numarası yandığında Dr.un odasına girdi
Daha sonra çıktı ve gitti.Benim numaram yanınca ben girdim.Dr. biraz oturup
beklememi ve bir tel.görüşmesi yapacağını söyledi.Orada istemeyerekte olsa iki
Dr.un konuşmasına şahit oldum.Benim Dr ,tel Dr.a biraz önce çıkıp giden gencin
1 yada 1.5 yıl ömrü kaldığını söylüyordu,diğer Dr .da sanırım 3,3.5 yıl süre tanıyordu
herhalde ,konuşmalardan bu anlaşılıyordu.Acımasızca dobra dobra bir insanın ölüm tarihini tartışıyorlardı,onlar için olağan durumdu ama ben ve benim gibi dışardan birinin
böyle acıyı dinlemesi ne kadar hüzün verici olabiliyor.
Dr. diğer Dr.a niye evlenmesineve karısının hamile kalmasına müsade ettiniz diye
adeta feryat ediyordu,yakınlarına söyleyin kanser ölecek çocuk diyordu,kağıt toplamasın artık yatsın diyordu...Ben duyduklarım karşısında üzgün,şaşkın bakakalmıştım,daha sonra
banada anlattı gencin çok hasta olduğunu gün güne kötüleşeceğini...Çünki çok
geç kalınmış bir vakaa imiş ve kanser her yanına dağılmış.Daha sonra benim muayenem bitip ordan
çıktığımda hayetın ne acımasız olduğunu ,muayenelerimizde geç kalmamak
gerektiğini gerisinin Büyük Allah ın bileceği işi olduğunu düşündüm.Allah hepimize
sağlıklı uzun ömür ihsan etsin.Hayatımızı yaşarken ölümü düşünüp hareket etmemiz
gerektiğini düşündüm ve boş şeyler için ne çok acılar çektiğimizi anladım.
Selam ve sevgiler tüm dostlara.

N.C