Uzak ihtimallerin en uzağında, senin bana gelme ihtimalin. Mazinin ,hâlin ve geleceğin harmanında, tefekkür makamında seni düşünürken ben. Senden daha vefalı çıktı hayalin…


Benim, derununda ummanlar coşan sükunlu iklimimin özlem perisi sensin. Muhtemelen bu nisanda gelmeyeceksin. Erguvanlar öksüz açacak iklimimde. Bu çaresiz demlerde, meçhul ve muhayyel iklimlere mektup yazmaya devam edeceğim.



Adını hep gizli tutacağım. Zarfımın mazrufunda, sana yazdığım satırları; kepezlerin bağrını döğen hırçın dalgalara okuyacağım. İhtimal ki onlar da anlamayacaklar beni. Ve harfler sözcük olurken tutuşacak kâğıtlar. Yanacak cümle yazdıklarım. Sen de yanacaksın mektuplarımla.


Yüreğim kavrulacak hasretinin sönmez ateşinde, ben sensizliğin kıyılarında buyacağım.



Hep ufuklara bakacağım. Seni getirecek, beyaz yelkenli beyaz gemiyi bekleyeceğim.


Belki bir gün uzak ihtimallerin en uzağında buyan ihmal zincirlerini kırıp bana geleceksin. Telafisi güç de olsa geçen günlerin. Ellerim ellerinde taze sürgünler verecek, ölüme tebessüm edeceğim…
Ankara,12.04.2010