Defter Arası Karalamalar...-3-

• 11 Nisan 2010 Pazar 15:24:14

“Hadi gülümse! Fotoğraf çekiyoruz…”

Ne kadar anlamsız bir cümle değil mi? İçimde bin bir kırıklık varken hayata gülümseyerek o flaş ışığının sesiyle o anda bir gülücük maskesini suratıma takıp hatıralara katmak ne kadar anlamsız… Masal gibi başlayan hayata inat ufak bir cesaret gösterisi yapabilmek ve sonunda tek kişiden alkış almak ‘zaman’…

Hepimiz biliriz, bugün ağladığımız acı çektiğimiz halimize; yarın olur güleriz… Elbet gelir geçer diye geçiştiririz bazen umutsuzluklarımızı… Ve bazı yaralarımız vardır geçen sadece zamandır üzerinden… Unutulmayanlar. Gidip dönmeyenler acı çekmeye mahkûm ne ‘ben’ler birikir koynumuzda… Geçen günler yılları bulur da birikenler eksilmez… Unuttuk desek de o an gelir işte aklımıza…

Her neyse ne diyordum? Ha! Flaş ışıkları: nede güzel yanıp sönüyorlar değil mi? Hadi biz de bir gülüş savuralım şu hayata inat… Şimdi gülebiliyor musun peki? Aklına düşünmediğin hatta düşünmek bile istemediğin yalan olan düşünceleri getirdiğim için tebessümün yarıda kaldı değil mi? Anlayabildiğini düşünüyorum halimi, neler çektiğimi…

Gidip de dönmeyeni de gördüm sevmeyip ‘sevdim’ diyeni de… Ama hepsini sevmeyi sevdim; bana acının ne olduğunu öğreteler hiç değilse her sevdamın sonunda elimde soyutta olsa kazancım vardı az çok… Siyah beyaz renklere mahkûm olmamın nedeni ‘ben’dim… ben istemeseydim eğer ağlar mıydı gözlerim? Ben isteseydim onlar gibi kahkahalar savuramaz mıydım? İçim ağlardı o başka… Hayat yolunda çelmeleri tek ben atmadım ki bende kızıp fırtınalar yarattım bende yaktım onların canlarını… Gecenin siyahına sabahın beyazına mahkûm günlere mahkûmdum kim kurtarabildi? Hangi yardımsever elini uzatıp beni hayat bataklığından çıkarabildi?

Sevdim –hem de gereğinden çok- ama faturası neden benden kesildi? Neden gönle ferman dinletemeyip içimde büyütüyorum ufacık bir kuruntuyu?

Öyle çok cevapsız sorularım var ki sığmıyor cümlelere anlam… Devamını getiremiyorum öznenin… Sustum susmanın erdemliğine sığındım şimdi… Şimdi ben en büyük gerçeğin içinde en acımasız fiilleri yapıyor; SUSARAK YAZIYORUM…