aşkın son gülümseyişi (deredeki suret)

• 10 Nisan 2010 Cumartesi 11:12:41

Yalnızlığını yaşamak için gittiği dev ağaçların gölgesinde ki o seyirine doyumsuz dere kenarında rastladı ona…

….dereden su içerken gördüğü,birkaç dakikalık suya yansımış surete aşık olduğunu o an anlamamıştı..eve dönerken yüreğinde ki o kıpırtıların bir gün fırtınalı bir aşka döneceğini nerden bilecekti ki_? geceleri onunla güzelleşecek sabahlar o suretin gölgesinde başlıcaktı artık..öğlene kadar direnecek ,gün batımında nafile soluğu o dere kenarında alacaktı..
eve yaklaştıkça her adımda sanki ona yaklaşıyordu..ılık bir meltemin ayak parmaklarından içeri girip bütün vücudunu dolaştığını hissediyor heyacanını kendine bile açıklıyamıyordu…içinde sanki bir kuş çırpınıp duruyordu…aşkın ayak sesleri ruhunu işgal içindeydi…ve aniden sorgular başlıyor ama hiç biride cevaplanamıyordu..
Acaba bir kerecik daha görebi lecek miydi o sureti? yoksa_yılar geçerken üzerinden.. her gün yeni bir bekleyiş ve aynı hüsran mı saracaktı bütün benliğini…kaldi ki bir kez daha görse bile napabilirdi ki_?
Belli ki ilk ve son görüşüydü o kara kaşlı dik bakşlı adamı…yıllar gececek ve o hiç gelmiyecekti….
ama hiç usanmadı her gun onu gördüğü o dere kenarında onu aradı durdu..aylarca belkıde yıllarca..hemde ilk gün ki heyacanıyla….
aşk buya …
yıllar geçtikçe kızcağız suda ki gördüğü surete olan aşkının bitmeyen hasretinden garip bir hastalığa yakalandı ..sanki hızla ölüme yaklaşıyordu …annesi biçare kalmıştı ..doktorlar aynı şeyi söylüyor yaşaması imkansız diyordu ….anne bu duruma bir türlü inanamıyordu..suda görülen basit bir suret nasıl olurdu da öpmeye kıyamadığı güzel kızının ölüm nedeni olabiliyordu? imkansızdı bu…ama imkansız gerçekti ve güzel kız son günlerine adım adım yaklaşıyordu..

artık yatağından kalkamıyor..suyunu içemiyor saçlarını yardımsız tarayamıyordu..gözlerindeki morlar imkansız aşkının sanki ispatıydı..
ve belki de son gün…
güzel kız, sabahsız ve uzun gecesinden sonra ..annesine sesledi…saçlarını taramasını o dere kıyısına götürmesini istedi _?….belli ki bütün hayatına mal olan o sureti gördüğü o dere kenarını ,dunya gözüyle son kez görmek istiyordu.ve güzel görünmeliydi..annesi hemen kızına en güzel kıyafetlerini giydirdi saçlarını taradı .şöminenin küllerinden yaptı sürmeyi kaşlarına sürdü…onu sırtlayıp dere kenarına getirdi ve kızını derenin kenarında yalnızlığıyla başa başa bıraktı..
kız önce elindeki sopayla dereyi karıştırdı yavaşça ellerini yukarı kaldırdı ..dua ettiği o kadar belliydi ki ..gözlerinden akan yaşlardan yeni bir dere oluşabilirdi …neden bir kez daha o sert bakışlı adamı görememişti..ki??birkez daha görseydi de o an oracıkta ölseydi..duası dereye karışıyor belli belirsiz yankılanıyordu.. .
.rabbim ölümüm bugun bu dere kenarında olsun… ben sana kavuşuyorum ve bılıyorum ki onu cennette mutlaka göreceğım. .buyuzden öleceğime sevınıyorum…ben aslında ölmüyor hayata yenıden başlıyorum diyordu kısık sesiyle….ve o kadar güçsüzdü ki…
işte tamda öyle bir anda asker edasıyla hızla yaklaşan ayak sesleri duyulmaya başladı..sesler kıza iyice yaklaşmıştı ve biranda o ayak sesleri bütün tabiatla birlikte sus pus oldu…
kızın omzuna bir el dokundu
kız bütün gücünü toplayıp ayağa kalkmaya çalışıyor ama bunu bir türlü bunu başaramıyordu… oysa avuçlarının yardımına hiç bu kadar ihtiyaç duymamıştı çünki omzuna dokunan o elin kime ait olduğunu artık biliyordu… aslında herkez anlamıştı. Annesı ,kendısı ,dere dev ağaçlar,butun tabiat .herkez..omuzdaki o el,
suya bırkaç dakikalık sansıyan suret , yıllarca bekelenen , o kara kaşlı dik bakışlı sert adamdı…

duamı kabul olmuştu yoksa kader o güne mi saklamıştı vuslatı bilinmez ama kız ayağa kalktı…sert bakışlı o yakışıklı adama aşkla ve hasretle baktı..gülümsedi…ve aniden uçurumdan yuvarlanırcasına yere düştü… kız imkansız aşkının son bakışında gülümseyerek hayattan uçup gitmişti..bu, imkansız aşkın son gülümseyişiydi..