BÖYLE Mİ OLMALIYDI?

• 10 Nisan 2010 Cumartesi 02:12:46

Canım kardeşim.
Yıl, ay geçti sensizliğin üstünden...
Seni unutmak mümkün değil asla...Sadece yaşıyoruz görüntüsü var üstümüzde. Anlatamayız ne halde bulunduğumuzu.Anlatmak mümkün değil asla, anlatamam sözcüklerle.Her gün aynılarını yaşamak varmış bu dünyada...
Her gün yine o sahneler.
Yine o sabah, yine o umursamazlıklar.
Doktorunun sesi ve telaşı; "İçinden pis kokular geliyor, Balcalıya gönderiyorum hemen. Ben yerini ayarladım, çok acil gitmeli. Titremeler başlamış..." demesi.Dedi demesine de, bir türlü gönderemiyorlardı... Çünkü;HASTANE parayı ödemeden gönderemeyeceklerini söylemişti.
Bizleri bir telaş aldı sonsuz umutsuzluklar içinde. Gözlerimiz yaşlı ama tetikteydik. Paranın ödeneceğini söyledik onlara. Yeğenin HAYDAR’ı mrehin bıraktık onlara. Bu arada ne olduğunu anlayamadan seni sedye üstünde ambulansa bindiriyorlardı gördüğümüzde.Vijdan ablana koşmasını ve arabaya binmesini söyledim. Oda hemen koştu, arkasından ben yetiştim, son anda ambulansa bindim. SAAT SEKİZdi yol alıyorduk.
İçimi bir kor ateşi kaplamıştı. Seni ambulansa bindirebilmenin rahatlığı da vardı içimde. Artık oraya gidince kurtulacağını düşünebilmiştim ama yanılmıştım. ÇÜNKÜ; 20-25 km gittik ilk kırmızı ışıkta ambulans şoförü normal bir yolcu gibi bekletti- bekledi. Işığı geçince elli metre ilerideki marketlerin önünde durarak sana su almamızı istedi.BELEN ’di burası... Biz de isteklerini yerine getirdik hemen... Suyu VİJDAN aldı. Verdik onlara. Onlar da sana suyu içirdiler. Yanında olmamızı hiç istemediler. Hiç izin vermediler arkada yanında olmamızı. SARIMAZI’dan hemen otobana geçti ambulans. Artık buradan gidiyorduk.Otobandaki tüm arabalar bizi geçiyordu. Birkaç kez söyledik. Acelelerinin olmadığını söylediler.
Yolda seyir halindeyken ADANA’daki akrabalar bizi arayıp, niçin geç kaldığımızı soruyorlardı. Biz de ambulans şoförüne soruyorduk. Onlar da" gidiyoruz işte " diyorlardı.Saatler geçmek bilmiyordu. Yapabileceğimiz birşeyde yok gibiydi. ÇARESİZDİK...
Bir ara lavabo ihtiyacımın olduğunu söyledim. "TAMAM" dediler.Durduğu yerde hemen aşağıya indim. Lavaboya geçtim. Amacım lavabo değildi. AĞLAMAKTI VE AĞLADIM... Sesime; oranın çalışanı olduğunu sandığım bir kadınla, 13-14 yaşlarında bir kız geldi. Hayretle beni izlediler. Bu arada ambulanstan hemşire inerek lavaboya geçti.Bana susmamı söyledi. Ben de susarak ambulansa döndüm. Yerime oturdum.
Hemşire ambulansın yanına gelerek, şoföre sigara içmek istediğini söyledi.ŞOFÖR DE;"İçebilirsin. Acelemiz yok." dedi.O , sigarasını içti. Sonra yerine geçti.Bu arada sana da sigara vermişti. Zaten sonradan sen içtiğini bana söylemiştin. Hemşirenin verdiğini bana söylemiştin...
Yine siren çalmadan gidiyorduk. Yine hiç bir arabayı geçmiyorduk. Yine hiç acelemiz yokmuş gibiydi.
Bu arada haklarını yememek lazım.OTOBAN çıkışında gişe önünde sadece bir kere sireni çaldı ve otobandan çıktık...
TAM SAAT ON BİRDE--------BALCALI HASTANESİ’ne yetişmiştik. Yine siren sesi yoktu ve hastanenin önüne yetişene kadarda çalmadı.
Bekledik acil kapısının önünde. Hatta bir teyzeyi arabaya bindirmeye çalışıyorlardı ve bindirdiler. Onlar gittikten sonra ambulans şoförümüz acil kapısından girerek bir müddet sonra görevlilerle gelip başka bir sedyeye aktardılar seni.
KIRIKHAN’da sana acil diyenlerin, hiç acelesi yoktu. Onun için seni acilin girişinde uzun süre beklettiler.
AMA ŞOFÖRÜMÜZ ÇOK TELAŞLIYDI.... Çünkü bir doktoru arıyordu, herkese onu soruyordu... Nihayet emeline ulaşmıştı. İntör doktor olduğunu sandığım birisi ile irtibata geçmişti. Beni görmedi. O tezgahın arkasında, ben de önündeydim.
ISRARLA bir doktorun özel numarasını istiyordu. Karşıdaki ise reddediyordu. DİKKATİMİ ÇEKTİ, BEKLEDİM... Sonunda razı etti...DAHA DA DİKKATİMİ ÇEKTİ... Telefon numarasını alıyordu.
Ben de arkamı dahada dönüp numarayı kaydetmek için kendi telefonumu çıkardım. Verecek olan kişi ona;" BAK VERİYORUM AMA, OLUMSUZ BİR DURUM OLDUĞUNDA BENİM VERDİĞİMİ SAKIN SÖYLEMEYECEKSİN." dedi... O da ona;" YEMİN EDERİM SÖZ "dedi.. Sonra da;" EROL BEY İSTİYOR ZATEN " dedi. Ben heyecanlanmıştım. Yanımda bulunsun, biz de belki ararız diye düşündüm... VE verlen numarayı kaydetmeye başladım.
Şoför bu işini bitirince bizleri orada bırakarak gttiler...
Bizi bir telaş aldı. Ablan VİJDAN ha bire Kırıkhan’daki doktorun kendisine vermiş olduğu mektubu yerine ulaştırmak için çabalıyordu. Ve nihayet bir intör doktor zannettiğim ve acilde görev yapan birisine teslim etmek üzereydi. Son anda elinden aldım ve mektubun ancak son kısımlarını okuyabildim. Mektupta anlayamadığım bir takım sözler ve;" İÇİNDEN KÖTÜ KOKULAR GELİYOR" ibaresini görebildim... Ve nihayet kişiye teslim ettik.
Ben hemen Vijdan’ı bir köşeye çektim ve "ERKAN" isimli doktorun gizli telefon numarasını aldığımı söyledim. Sıkı sıkı da teyzemin oğlu ERKAN’ı unutmaması için de uyardım.
Seni nihayet içeriye almışlardı. Bize de hemen tahlil vb... işlemleri yapmamız için kağıtları ellerimize tutuşturmuşlardı.
Ben ve Vijda hastanenin içine dağıldık. Artık birbirimizi göremez gibi olduk. Koşuşturup duruyorduk. Ve bizden başka hiç kimsemiz yoktu...
Ben arada fırsat buldukça yanına gidiyor, seni kapı aralığından seyrediyordum.Seninle ben ses çıkarmamak uğruna sessizce bakışıyorduk.
Bir ara yanına gittim. Sana; "Herşey geçecek. Bak ne güzel yewre geldik. İnşallah hiç bir şeyin kalmayacak." dedim. Sonra da; "Sana hemşire sigara içirdi mi?" diye sordum. Sen de bana;" Birkaç nefes çektim. İçemedim ." dedin....
Seni oralarda bırakarak işlemlerini yürütmek için ayrıldım.
Saat dört civarında çağırdılar. Yanına gittim. Bir hasta bakıcısı ile röntgen odasına seni götürdük.Röntgenin çekildi ve birinci kattaki "GENEL CERRAHİ YOĞUN BAKIM ÜNİTESİ" ne yatırdık. Biraz bekledim ve aşağıya indim.
Akrabalardan gelenler olmuştu. Onlarla görüştüm. iÇERİDEN BİZE akşama doğru ameliyata alacaklarını söylediler. Kan gurubun belirlenmişti. Bize üç ünite kan bulmamızı söylediler. Kan gurubun "ORh + " çıkmıştı. Hayret ettik. Çünkü; getirdiğimiz hastane senin kan gurubunu bize sormamıştı bile... Eğer sorsalardı, biz onlara "B Rh +" derdik. Çünkü öyle zannediyordukl. Hatta;" İyiki sormamışlar." dedik.
Bu arada ablam İJLAL ve METEM kardeşimiz gelmişti.
İŞE O ANDAN SONRA SENİ KAYBETMENİN SÜRECİNE ADIM ADIM GİTTİĞİMİZİN FARKINDA BİLE DEĞİLDİK.........

SENİ HEP SEVDİM CANIM KARDEŞİM... ŞİMDİ DE ÇOK SEVİYORUM CANIM KARDEŞİM...
BİL Kİ HEP ARAMIZDASIN...............

YÜREĞİM DAYANAMIYOR..............

Yine yazacağım sana, bitmedi, bitiremedim............................