Evlenmeye karar vermek için,evleneceğimiz kadını ya da erkeği tanıma süresi ne kadardır?Evlenmek için çok mu aşık olmalıyız, ya da mantığımızla mı karar vermeliyiz?Yoksa evlilik bir şans işi mi?

Erkek kardeşim askerliğini bitirmiş,İstanbul’da güzel de bir işe girmişti. Artık evlenmenin vakti gelmişti.Fakat o dönemde başımızdan bir felaket geçmiş ve o felakette ben, eşimi ve canım oğlumu kaybetmiştim. Tüm ailem kızım ile bana kucak açmışlar, hepsi tek tek üzerimize titrer olmuşlardı. Kardeşim evliliği düşünmüyordu bile. “Ben yeğenime bakacağım” diyor, başka bir şey demiyordu. Buna bir abla olarak göz yumamazdım.Bizim yüzümüzden hayatını heba etmemeliydi.Onun da evlenip, kendi yuvasını kurmak en doğal hakkıydı.

Sevdiği, istediği bir kız da yoktu.İş annemle ikimize düşüyordu. Biz kardeşimden habersiz,sağa sola kız bakmaya başladık.Bir gün arkadaşım Asiye;
----Sevgi, Kız Meslek Lisesinde bir öğretmen varmış.Hem güzel, hem iyi diye anlatıyorlar.Haber gönderip, görmeye gidelim mi?
Gitmez miyim hiç…Haber gönderdik,günlerden bir salı akşamüstü, arkadaşım Asiye, ablası Huriye abla ve ben bir kahve içimliği oturmaya gittik.

Bizi çok güzel karşıladılar.Gelin kızımız hemen kahvelerimizi yapıp getirdi.Oturması, kalkmasıyla çok hoşuma gitmişti.Ee… biraz da bana benziyordu, yani güzeldi . Evet kardeşimle görüşmeleri lazımdı ama kızımızın babası, dışarıda görüşmelerini istemiyordu.
----Eve buyurun gelin, burada görüşsünler,
dedi ve güzel bir sohbetin ardından, “cumartesi görüşmek üzere” dedik ve kalktık.Eve gelince İstanbul’da olan kardeşimi aradım da, nasıl söyleyecektim!
----Canım, burada bir kız var, öğretmen.Şey, ben görmeye gittim.Pek güzel, hanım hanımcık.Hani diyorum ki, cumartesi gelsen de gidip bir görsen…
Aslında burada karşı çıkması gerekiyordu.Kardeşimden ses yok.Eşimi ve oğlumu kaybettim diye bana kıyamaz, kırmamak için çaba gösterir her zaman.
----Tamam ablacığım, haftasonu gelir bakarız.
Ohhhh içim birden rahatlayıverdi.

Haftasonu kardeşim gelmişti.Cumartesi sabah evimizde bir heyecan, bir heyacan.Ne zamandır böyle heyecanlanmamıştım.Çiçek yaptırılacak,çikolata alınacaktı.Kardeşim beni kırmamak için “tamam” demişti ama bugün bana yavaş yavaş söylenmeye başlamıştı.
----Ben gidip çiçek, çikolata falan yaptıramam.Sen sardın bu işi başıma, git ne yaptırılacaksa yaptır.
----Tamam ablacığım benim.Ben yaptırım sen üzülme.
Neyse ki insafa geldi de, arabayla beni götürüverdi.Güzel bir çiçek ve çikolata yaptırıp geldik.
Güzelce giyinip akşam, çiçeğimizi ve çikolatamızı da alıp, annem, rahmetli babam, kardeşim, kızım ve ben yola çıktık.O gece Fenerbahçe’nin maçı varmış.
----Bak abla, gözümün içine bakacaksın.Ben işaret edince hemen kalkacağız.Ben maçı izleyeceğim, tamam mı?
----Tamam canım, sen merak etme.Hemen kalkarız.Tamam hadi zili çalıyorum.

Bizi yine çok güzel karşıladılar.Bir muhabbet ki sormayın.Gören, sanki yıllardır görüşüyoruz zanneder.Bir müddet sonra kızı ve kardeşimi ayrı bir odaya alıp konuşmaları için ortam sağladım.Çaylar demlendi, kahveler içildi.Arada kardeşimin yanına gidiyordum,”çayınız bitti mi” bahanesiyle.Bizimkinde bir neşe, bir neşe.Ne bana işaret yapan var, ne de hadi gidelim diyen var.
----Canım maç vardı değil mi?
----Boşver abla, deyip kıkır kıkır gülüyor…

Kardeşimle gelin kızımızın ilk karşılaşmaları böyle olmuştu ve o günden beri hiç ayrılmadılar.Hemen haftasına yüzüklerini taktık, üç ay sonra da düğünlerini yaptık. Bir erkek kardeşim vardı, bir tane de kız kardeşim oldu.

On yıldır çok mutlular.Bir kız ve bir erkek çocukları oldu.Ve on yıldır daha hiç birbirimizi incitmedik bile…İlk görüşte aşk mıydı, yoksa alın yazısı mıydı bilmiyorum.Tek isteğim ömür boyu aynı mutlulukların sürmesi…

Adı evlilik.Ayrı örf ve adetler çerçevesinde yetişmiş, ayrı karakterlerde iki kişi yıllarca sürecek bir birlikteliğe karar veriyor.Benim düşüncem; önce aşık olmalıyım, sol yanım kıpırdamalı.Sonra mantığım devreye girmeli.Şu muhteşem dörtlü, sevgi + saygı + hoşgörü ve sadakat.Evliliğin temel taşları.Bu taşlar yerine oturduğu zaman evliliğin değmeyin keyfine…

Evli olan arkadaşlarıma evlerinde huzur, mutluluk ve çokça aşk diliyorum.Bekâr olanlara da…Hepimizin aklı fikri var değil mi? Onlar da ne yapacaklarını biliyordur zaten…
Sevgilerimle…

Sevgi SALMAN