Eyy Hayat....

• 9 Nisan 2010 Cuma 21:47:52

Simdi koyu yanlizliklarimla basbasayim..Sessiligin içinde haykiran sesimi Dinliyorum..
Ne çok isyanim varmis hayata dair..Ve ne çok özlemlerim varmis Sevgiye dair...
Hep böyle olmazmiydi yüregim hep yanlizligi seçmezmiydi dünyaya gözlerimi açtigim andan itibariyle yazilmisti kaderim ve yanlizligim...
Hayat Güzel diyorlar herseye rahmen...ben ne çok istedim görmeyi hayatin güzelliklerini...
Ne çok hasretler biriktirdim yüregimde..
Önce çocuk oldum yarim kalmis çocuklugum ve oynanmasi gereken eksik kalmis oyunlarim yok oldu..
ßirden büyüdüm birden yasadim ve birden tanidim hayati...
Ta çocuktum denilenecek yasta sırtımda büyük yükler yüklemistim ve agirliginin farkina varmam gerektigini her defasinda bana hatirlatir olmustu Hayat..
Hayat neydi çocukluk neydi yaşam neydi Ta ozamanlar cevaplarini aramaya baslamistim.. Nice sorularim cevapsiz kalmisti..
Büyüdüm acilarin içinde büyük yikimlarin ve darbelerin içinde..yüregimin her defasinda birazdaha yagmalandigi zaman dilimlerinde Büyümekten büyümek zorunda olmaktan ve yasamima bicilen bu hayati istemedigimin Ta ozamanlar farkina varmistim ve ozamanlar koyu yanlizliklarim olmustu ve Derin Sessizliklerim...
Hayat bana hep yalan söyledi ,yalan sevgiler ,yalan gülümseyisler ve yalan yüzler,,,
Hayallerim ,umutlarim,özlemlerim hep yarim oldu benim, hep eksik kaldi bir yanim...Sabretmeyi hayata karsi gülen gözlerle bakmayi ve herdaim umut etmeyi fasla beceremedim...çok istedim ama basaramadim...Ne zaman umut etsem umudumun kirildiginin farkina vardim ve ne zaman gülen gözlerle bakmayi istedigimde Gözyaslarimin sel gibi tastigini Gördüm..
Hep yarim kaldim ve bi okadar eksik....

Simdi gecen heba olmus gecmisimin izlerini tasiyorum yüzümde,yürek burukluklarim, hüzünlerim,yanlizliklarim ve derin sessizliklerimle ve gülümsemeyi unutmus gözlerimle bakiyorum hayatima ve gecen ömrüme ...
Elimden nasilda caresizce akip gittigini izlemekten baska birsey gelmedigini görüyor ve eksiliyorum...Direnecek gücümün kalmadigini ve yüregimin bunca yükü kaldiramayacagini artik biliyorum..ama ne yazikki hayata bunu anlatamiyorum...
Hayat yine bana ve yüregime hunharca davranmaya devam etmekte ve beni yok etmek istemekte devam ediyor...
Neydi benden istedigi ve nedendir benimle bukadar savasmasi anlamadim hiçbir zaman...
Ne yapmistim da benden bukadar esirgiyordu bir yudum sevgiyi ve bir dilim mutlulugu ...

Çok anlarim olmus çok baskaldirislarim ve isyanlarim ’’yeter ettigin zülm yoluma cikardigin telafisi olmayan acilar Yüregime açtigin kapanmayan yaralar yeter artik gücüm yok kalmadi savasamiyorum seninle yoruldum eyy hayat’’...

Herseyime bir dügüm attin her umuduma bir umutsuzluk ektin ama Ruhumu vermem sana eyy hayat Ruhum bana ait Ruhum özgür Vermem sana...
Pes artik sende Yüregimle ugrasmaktan beni yok etmek istemekten Birak artik düs yakamdan yakma artik canimi eksik birakma Yüregimi yarim kalmasin umutlarim Birak birazda olsa azda olsa beni bana birak düsme pesime cikma yollarima izin ver Mutluluga bukadar susamisken hasretken izin ver... Umarsizca davranma bana Günesimi Görmeme umuduma umud ekmeme Yüregime Sevinç vermeme Gözlerime Gülmeyi Ögretmeme izin ver ...
Ben Sana Çok bedel verdim benden çok aldin birak simdi yarim kalmisliklarimla eksiklerimle beni bana birak Eyy hayat....

Birkere Sadece Birkere Hayat Ya Güldür Ya öldür Beni....YoruLdum Eyy Hayat Tükendim ...
Unutma Eyy Hayat Bir Mutluluk alacagim var senden...