- 1329 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Sinan-O bir Asker...
Durmaksızın yürüyoruz kaç saattir bu kıraç topraklarda diyor Nazilli’li Sinan kendi kendine hafifçe homurdanarak … kaç saat oldu…? kaç kilometre yol kat ettik ?hiç bilmiyoruz..zaten bilmemiz de istenmiyor..soru sorma …yürü ve denileni yap…sadece yürüyoruz hızlı hızlı ..neredeyse koşar adım işte..ara sıra arkadakilerden bir ses geliyor..ah ..ayağımmm....kimse dönüp te bakmıyor bile..alışılmış sesler bunlar..durup bakacak ne merak ne de istek kalmış..zaten dursak yardıma mı gideceğiz ki?pat pat pat pat basıyoruz da basıyoruz sert sert toza, ota, çakıl taşlarına..sesi bile iyice kanıksadık..pat pat pat pat..hayal kuracak, bir şeyler düşünecek ya da eskiye dair hatıralardan bir iki tanesini zihnimizde evirip çeviremiyecek kadar da yorgun ve bezginiz..ama yine de bazen Sinan düşünebiliyor işte…zihninden geçen bir sürü soru var…neden ki ?ya da ..ne bu şimdi?ne yapıyoruz biz?..bizden geçtim de bencilce bir soru olacak ama ben ne yapıyorum burada ?diyor Sinan..sonra da düşünme diyor düşünme..belki görülebilir onlar da…yürü yürü…hızlı yürü ki arkandan gelen sana çarpmasın sen de dengeni kaybedip en az 30 metrelik yardan aşağıya düşmeyesin..bir şey değil düşsen ve sana hiçbir şey olmasa bile geri geldiğin patikaya çıkması alır bir saat ….bu da konvoyun ve düzenin bozulması demek..gerek yok ki şimdi bir de tim komutanından azar işitmeye..onlara problem çıkarmaya ..zaten herkes burnundan soluyor..tehlike dolu bir yer burası ..pusu..mayın ..tuzak …keskin nişancı her şey olabilir ..bıçak sırtında ilerliyoruz gibi zaten her an her saniye…..ayaklarım diyor Sinan hissetmiyorum artık..sanki benim uzuvlarım değil onlar..otomatik bir şekilde sadece arka arkaya attığım herhangi bir şey gibiler..botların içine iyi ki çift çorap giydim bir de katlayıp gazete kağıdı koydum botun arkasına..ama yine de su topluyor ayaklarım ..hemde her yerinden ..sonrada patlıyor onlar bir bir... değil bir şeyler sürmek botları çıkarıp ne durumda ayaklarım diye bakamıyoruz diyor sinan ..bazen diyorum diyor kendine Sinan acaba bu botlarla mı hep hayatımı geçireceğim..?artık onlar hep benimle mi yaşayacak? ayaklarım çıplakken nasıl oluyordu benim yaaa..?kaç parmağım vardı toplam.?..kıs kıs gülüyor Sinan.. hatta bir ara iyice sinirleri bozulup kıkırdıyor..denizli ‘li torun Mahmut tuhaf bir şekilde ondan yana bakınca da dudaklarını ısırıyor kıkırdamasını engellemek için..daha hızlı yürüyün aslanlarım diyor uzman çavuş Hamdi…çabuk çabuk hava kararmadan varmalıyız oraya…yeter diye bir ses geliyor içinden …azıcıkta fısıltıyla dillendiriyor bunu tozlu havaya doğru sinan ..kime ne ki?kim duyar yeteri ..sen bile duymamalısın..yürü sen durmadan ..yürü…öf ya birisi dur diyene kadar da sürecek bu yürüyüş böyle zaten …zaman ,mesafe ,açlık ,susuzluk mevhumları da kalmıyor bir süre sonra…keşke diyor Sinan keşke yağmur yağsa..botlarımızı her adımda toza boğan botların kaldırdığı toz bulutunun ise havada tutunarak bize nefes almayı zorlaştıran bu sarp patika biraz da olsa ıslansa…ıslansa üstümüz ,başımız ,miğferimiz ve şu gökyüzündeki kara kara bulutlar üstümüzdeki kamuflaj kıyafete ve sırtımızda taşıdığımız erzak çantasına ..kütüklüğe…-ama tüfeğimize asla su değdirmeden -bir güzel indirse serin damlalarını sanki onlar da rahatlamayacaklar mı?ama bu bulutlarda gökgürültüsü de saklı sanırım ...gök gürültüsünü hiç sevmem çocukluğumdan beri diyor Sinan hiç hem de....ne olacak ki aslında alt tarafı bir patırtı kopar pasparıl ışığın ardından….ama öyle değil işte..aklına çocukluğundaki yağmurlar geliyor..acı acı gülüyor..anne al beni odana deyip kapıya dayandığında da hiç acımamıştı ailesi işte..sen kocaman erkeksin bir şey olmaz ..korkulur mu hiç demişlerdi ..erkek adam korkmaz..sinan korkardı ama..deli gibi hem de..ama şimdi olsa dedi..şimşekler çaksa gök gürlese deli deli..hiç de oralı olmam ki hem çok yorgunum hem de baksana nasıl kalabalığız ..hem ben askerim ..hiç korkmam ki....korkmadı sinan ..evet nasıl bir birlik duygusu varsa içlerinde nasıl bir beraberlik duygusu ise bu hiç tınmadı bile koca koca sesleri....ta ki etrafı darma duman eden silah sesleri başlayana kadar...........devam edecek..
YORUMLAR
İşte böyle...Anneler en umutsuz olduğunuz zamanlar da akıllara gelir. Sabah kalkkk! Emrini aldınız mı, annenizin sizi okşayarak uyandırdığı aklınıza gelir ve botlarınızı bağlarken ağlarsınız. Güzel bir yazı. Tebrikler...saygı ve sevgilerimle...