FİLİSTİNLİ BİR KIZIN AĞZINDAN

• 6 Nisan 2010 Salı 21:22:43

Ben İntifa’dayım. Özgürlüğün sesiyim ben. Yüzümde acıyı arayanlar boşuna çabalamasın. Direnişin örsünde dövüldü yüzüm. Yok sayılıp yok edilmeye çalışılan bir halkın yüzüyüm ben. Zor yılların mirasıdır çizgilerim. Topraklarımda yaşanır bütün medeniyetlerin, başımın üzerinde yeri var. Kara yazmamın üzerinde onların izini taşırım. Söyleyin işgalcilere Filistin’lilerin acısı gözlerimde gizlidir. Dört bir yanımı saran karasabanı gövdemle yırtana dek açmayacağım gözlerimi. Zamanı geldiğinde, gözlerimde bir halkın dişiyle tırnağıyla söküp kopardığı zaferin ışıltısını göreceksiniz. Baharın geldiğini anımsayacaksınız gözlerimde. Savurup atacağım kara yazmamı. Binlerce ömürden süzülüp gelen renklerimi kuşanacağım ve Filistin’in en güzel gülen çocuğu olacağım. Gözlerime iyice bir bakın o zaman. Acıdan eser kalmayacak. Hiçbir iz göremeyeceksiniz yakılmışlıktan, yıkılmışlıktan. Yüreğimin ta orta yerinde saklayacağım onları, belleğime kazıyacağım. Kin için değil barış için, özgürlük için.

Gövdem yine ileride ve tetikte olacak. Daha özgür bir Filistin için başımı geleceğe yaslayacağım. Ağzımdan bal damlayacak. Doğrusu, ağlatılmak istenen bir halkın küçük bir tebessümüdür bende gördüğünüz. Bir de bu halkın güldüğünü düşünün; ağıtlar medeniyetinde büyüyen çocuklarımızın katıla katıla güldüğünü… İşte o zaman başka hiçbir sese yer kalmayacak evrende.

Karnı tok sırtı pek çocuklarım oynarken sokaklarda ben yüzümde gülücüklerle seyredeceğim onları. Cehennemden bir gün diye hatırlayacağım savaşı. Belki de, en çok biz hak ettik diye düşüneceğim ak pak entariler giymeyi. Zamanı geldiğinde sis kaplamış kan duvarını yırtmış bulacaksınız beni. Ve zamanı geldiğinde bütün çocuklar el ele verip Filistin için neşeli, coşkulu şiirler söyleyeceğiz. İçinde işgalcilerden arta kalan zulüm anıları olmayan türküler.