KALBE DAIR

• 6 Nisan 2010 Salı 11:41:55

Günümüze kadar ne şiirler, ne romanlar yazıldı , ne çok filmlere ve dizilere konu oldu., Milyonlarca kart postallara işlendi. dile getirmek için KALBE dair duyguları. Zaman geldi kelimeler yetmedi anlatmaya..

Kimbilir ne kadar çok sevdi sevildi yürek, ne çok kalp kırgınlıkları yaşadı. Ne çok sevgiler, ne büyük aşklar sığdırdı, o ufacık yapısına. Nefreti barındırmak istemese de kinle beslendi çoğu zaman..

Kalp hakkında düşünceleri, her konumda ki, farklı insanlara sorsak, sanırım hepside değişik izah ederler kalp hakkındaki söylemlerini.. Örneğin, tıp dalında bir doktora sorsak , tıbbi terimlerle dolu açıklamalar yapar. O dalda uzman değilsek anlamayız bile kullandığı terimleri, çoğu zaman…



Bir fakire sorsak, o da parasızlığı, ekmek almanın mücadelesiyle dolu yaşamını anlatmaya başlar eminim. Yüreği, yoksulluğun verdiği eziklikle çarpıyordur.. Geçim derdi kalbini yoruyordur ama gözü toktur. Zengin, yani tuzu kuru olanlar, onlar da paralı olmanın rahatlığıyla belki de paranın her kapıyı açabileceğini düşünerek ahkam keserler. Kalpleri sadece parayla doludur kim bilir ? Konuşmaları , borsa , dolar, euro, gayrimenkul ve daha çok para, nasıl kazanılır derdindedir. Böbürlenir kalpleri…Yüreği hırs dolu olanlar da ayrıdır. Cimri ise her yönden cimridir, kendine bile!!Cömerti söylemeye gerek var mı? Eli gibi yüreği de açıktır..



Aynı soruyu, seven yada sevilen bir kalbe, mecazi anlamda bir kalpsize sorsak yada ne bileyim hüsrana uğramış bir kalbe sorsak alacağımız cevaplar aynı mı, olur ? Sevmiş, sevilmis bir kalp, mutluluğu sevgi, aşk olarak tanımlar. Hepside farklı yorumlar, ama ortak çıkış noktaları sevgidir. Ne fırtınalar kopmuştur yüreklerde, ne şiirler ne romanlar yazılmıstır kalbe dair, ne besteler yapılmıştır yürekleri hoplatan . Damarlarına kadar hisseder insan. Sevgi dile gelince, neden herkes yüreğinde kıpırtılar hisseder? Elle tutulur bir açıklaması yok. Ne garip? Kendim bile zorlanıyorum yazarken. Bazen hissedilen duygular kaleme dökülemiyor, dile de getirilemiyor sadece hissediliyor.



Neden Allah her uzvumuzu çift yaratmışken bir tek kalbimizi tek yaratmıştır. İnsan bunu düşününce kimbilir kendi dünyasında neler aklına getirir…Ansızın bir girdabın içerisinde buluverir kendini, çıkamaz bir türlü işin içerisinden .. Düşünecek olursak cevapsız bir sürü soru, beynimizi nasıl da kemirir.

Herkesin yumruğu büyüklüğünde, ama bir o kadar da tarif edemiyeceğimiz genişlikte ferahlıkta. Günümüz dünyasında, taşa çevirilen yüreğimiz !

Her birisinin içersinde sakladığı kimbilir ne sırlar vardır…O, ufacık kapalı kutuda ölene dek taşıdığı. Kendine bile söylemekten çekindiği ne sırlar. Doğrularını kendinden bile sakladığı yalanlar. Doğru sanıp uyguladığı ne yanlışlıklar. Bir ömür boyu neler yaşar, neler yaşatır, neler saklar, neleri paylaşır. ne iyilikler yapar? Ne sadakatler yada ne ihanetleri gizler içerisin de. Kimileri, kalbiyle konuşur, kalbinin güzelliği yüzüne vurur. Bazen de kalbinin kötülüğü hem diline hemde yüzüne vuranlar vardır.. Kaçarız çoğu zaman. Hz.Mevlana ne güzel buyurmuş, “Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol... Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol, tevazu ve alçakgönüllülükte toprak gibi ol, hoşgörülükte deniz gibi ol, ya olduğun gibi görün, ya göründügün gibi ol.” Ufacık bir kalp deyip geçiyoruz ama neler yaşatıyor bizlere değil mi?

Ne büyük sevdalar sığdırmaya çalışmıştır içersine, ne gönüller fethetmiştir yada ne gönüller yıkmıştır kim bile bilir? Çoğu, başka yüreklere kapatmıştır kapılarını, kör bir kilitle kilitlemiştir de, kendini bile dışarda bırakmıştır. Kısacası kendisiyle bile barışık değildir.....



Herkesin sahip olduğu; Farklı farklı duyguların barındığı kalbimiz, sırdaşımız, canımız, ne kadar zormuş seni anlatmak…Seninle yaşıyoruz bir ömür boyu bizimlesin ama, yeterince tanıyamıyoruz bile seni ….Sadece güzelliklerle yaşasa kalplerde insanlar, kötülüğe hiç yer vermese, herkes her canlıyı YARADAN’DAN ötürü sevse, bizlerden sonra gelecek nesillere saygımız olsa, onlara kalplerimiz de barındırdığımız, güzelliklerle dolu bir dünya bıraksak ne güzel olur değil mi? Bir yürek dolusu sevgi yada nefretle, emaneten yaşadığımız şu fanii dünya, inanın kimseye baki kalmaycaktır!!! Emanet aldığımız yüreklere gözümüz gibi baksak! Hoşgörü, sevgi, saygı ve paylaşmayla, nefretsiz, kavgasız bir dünyada, huzuru iliklerimize kadar hissetsek…. Mevlananın güzel bir sözü ile yazımı bitirmek istiyorum... “Sevenle sevileni ayrı varlıklar sanıyordum. Meğer onlar bir imişler; bense biri, iki görmüşüm.”

Bütün bu yazdıklarımın ardından ben diyorum ki !!! KEŞKE !!! ÖNCE KENDİMİZİ TANIYABİLSEK…

Sevgiyle kalın, tertemiz bir yürekle ve sıcacık sevgi dolu bir kalple yaşayın.



Berat Bahure Anteplioğlu